Σάββατο, 25 Αυγούστου 2012 15:52

Η Αθηνά Ρούτση είπε τέλος στις μεγάλες πίστες

Η Αθηνά Ρούτση είπε τέλος στις μεγάλες πίστες

ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ «ΑCOUSTIC BABIES»



Τέλος …στις μεγάλες πίστες έχει πει πια η Αθηνά Ρούτση, μετά από αρκετές συνεργασίες της με γνωστά ονόματα όπως ο Αντώνης Ρέμος και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. Με την μουσική της παρέα, τους "Acoustic Babies" κάνουν ζωντανές εμφανίσεις σε Αθήνα και σε κάποιες πόλεις της Ελλάδας, ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζουν τον πρώτο -εξ ολοκλήρου δικό της- δίσκο!


-Να ξεκινήσουμε από τα live, που είχατε αρκετά και την προηγούμενη χρονιά και που τ' απολαμβάνεις μάλλον ιδιαίτερα, καθώς είχες δηλώσει σε μια συνέντευξη, ότι είναι ψυχοθεραπεία.
«Α ναι! Εκφράζεσαι μέσα από αυτό, είναι απίστευτη ψυχοθεραπεία και τώρα είμαι και ευτυχισμένη γιατί κάνω τρία projects τα οποία πραγματικά αγαπάω.
Το ένα είναι το "Acoustic Babies" με τη Γιούλη Δανιγγέλη η οποία παίζει ακορντεόν και τον Σπύρο Τυρέα που παίζει κιθάρα… και δέσαμε. Στην ουσία ξεκίνησε πρώτα αυτό με τον Σπύρο και μετά ήρθε και η Γιούλη και ο καθένας βάζει την πινελιά του σε διασκευές. Διασκευές από David Bowie  μέχρι Αγγελάκα και Μιχάλη Δέλτα αλλά τα διασκευάζουμε και είναι και στιγμιαίο πέρα από το ό,τι έχουμε κάνει σαν πρόβες ή οτιδήποτε».

- Βγαίνει και εκείνη τη στιγμή, τύπου τζαζ, δηλαδή τύπου αυτοσχεδιασμός!
«Εγώ αυτοσχεδιάζω πολύ. Ο αυτοσχεδιασμός μου αρέσει γιατί είναι κάτι που βγαίνει εκείνη τη στιγμή απ' όλους μας, είναι τρομερό. Αυτό άρχισε μετά να βγαίνει στο live έντονα και βγαίνει και με τα παιδιά που εκφράζομαι τραγουδιστικά πάρα πολύ έντονα στη σκηνή και είμαι πολύ χαρούμενη γιατί τώρα και με τα παιδιά έχουμε ξεκινήσει και γράφουμε και κομμάτια, παίζουμε και πρωτότυπα κομμάτια στο live και ακυκλοφόρητα, δηλαδή δοκιμάζουμε πράγματα και υπάρχει και η απαραίτητη χημεία μουσική - φίλοι - ειλικρίνεια, έχει τα πάντα, αγάπη, θυμό, όλα».

- Υπάρχουν στιγμές που δεν είσαι καλά ψυχολογικά και στο live αυτό αποτυπώνεται ή όταν ανεβαίνεις στη σκηνή τα ξεχνάς όλα;
«Οχι δεν τα ξεχνάω, τα θυμάμαι. Τα θυμάμαι πιο έντονα και εκεί πάει η ψυχοθεραπεία. Τα βιώνω όλα μέσα από κάθε κομμάτι. Ενα κομμάτι που είναι χαρούμενο και είμαι λυπημένη θα το αποδώσω διαφορετικά. Πάντα μέσα από το στίχο ή τη μουσική βιώνω καταστάσεις που μπορεί εκείνη την ώρα να έχω έντονες, όχι μόνο δικές μου. Μπορεί κάποιος εκείνη την ώρα να μου έχει πει κάτι και να μ' έχει επηρεάσει που εγώ το βγάζω. Που εγώ τα θεωρώ λεπτομέρειες αλλά βγαίνουν στα κομμάτια αυτά τα συναισθήματα, μέσα από τη μουσικότητα και την έκφραση ούτως ή άλλως. Ετσι πορεύομαι…
Το ένα project λοιπόν είναι αυτό που κάνουμε με τα παιδιά, προχωράμε και δουλεύουμε και δισκογραφικά κομμάτια και το άλλο project είναι με τον Γιώργο Μπαλαμιώτη τον μπασίστα, που κάνουμε ένα αφιέρωμα στα κομμάτια της Bjork το οποίο είναι πάρα πολύ θεατρικό. Πέρυσι το παρουσιάσαμε στο θέατρο του "μπετόν εφτά" -πολύ εναλλακτικό project με μπάσο, φωνή και έναν χορευτή, το οποίο είναι τελείως αυτοσχεδιαστικό, είναι μία ζωντανή πρόβα, δηλαδή συμβαίνει εκείνη την ώρα. Μπορεί να ξεφύγει, μπορεί να είναι πολύ μικρό. Και επίσης μια εξαιρετική δουλειά για την οποία είμαι πάρα πολύ χαρούμενη και υπερήφανη γι' αυτό και εξελίσσεται. Μου αρέσει πολύ γιατί φτιάχνουμε τα κομμάτια με την δική μας ματιά».

- Την αγαπάς πολύ την Bjork έτσι;
«Ναι, έχω μεγαλώσει με την φωνή και τα τραγούδια της, τα συναισθήματα και τις μυρωδιές που βγάζει η μουσική της. Ο στίχος της είναι εκπληκτικός.
Το τρίτο project είναι αυτό που κάνω αρκετά χρόνια, τα αφιερώματα στο Μάνο Χατζιδάκι. Και αυτό έχει εξελιχθεί δηλαδή από τους μεγάλους οδοιπόρους, το οποίο είναι δωδεκαμελές τμήμα με το οποίο παίξαμε ξανά φέτος. Παίξαμε μάλιστα ζωντανά και στην EΡA 2 μέσα στο στούντιο. Τα μηνύματα των ακροατών ήταν πολύ συγκινητικά».

- Ασχολείσαι με αυτά τα τρία projects και παράλληλα ετοιμάζεσαι και για τον καινούργιο σου δίσκο. Μίλησέ μας λίγο γι' αυτό.
«Να πω αρχικά ότι έχω ξεκινήσει και διδάσκω σε ωδείο μουσικής, που είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα, μέσα από την οποία μαθαίνω πολλά. Και αυτός είναι ένας τρόπος ψυχοθεραπείας, το να έρχεσαι δηλαδή σε επαφή με κόσμο και να τους μεταφέρεις τα όσα ξέρεις γι' αυτό που αγαπάς. Ξεκίνησα και εγώ πάλι τα μαθήματα κλασικού τραγουδιού. Προσπαθώ να εξελίσσομαι και να γίνομαι καλύτερη».

- Είναι λοιπόν αυτή η απόλυτα δημιουργική περίοδος της ζωής σου;
«Ναι, πράγματι είναι πολύ δημιουργική. Ξεκίνησα να το συνειδητοποιώ όταν άρχισα να απομακρύνομαι και από τους μεγάλους χώρους που είχα λίγο το μυαλό στο τι πραγματικά με κερδίζει. Με αφορμή αυτό μπήκα σε μια διαδικασία να σκεφτώ και να φιλτράρω τα όσα ήξερα και με το τι θέλω να ασχοληθώ στο μέλλον επαγγελματικά».
 
- Είναι αυτός ο δίσκος που ετοιμάζεις τώρα ο πρώτος ολοκληρωτικά δικός σου;
«Ναι, είναι ο πρώτος μου δίσκος αυτός, ο οποίος περιλαμβάνει και παλιά αλλά και καινούργια κομμάτια. Τα κομμάτια αυτά τα δουλεύω με όλους μου τους συνεργάτες. Το ύφος του δίσκου αυτού είναι λίγο θεατρικό, σκηνοθετημένο, έχει αρχή, μέση και τέλος. Δεν ξέρω ακόμα το όνομά του καθώς μέσα περιλαμβάνει και ελληνικά και ξένα κομμάτια και δεν έχω καταλήξει ακόμα. Τα κομμάτια ακόμα δουλεύονται, έχουν διαφορετικά στοιχεία και απαιτούν μία ιδιαίτερη προσοχή καθώς ορισμένα είναι μόνο instrumental. "Σκοτεινός" με ποιητικό στίχο».

- Πιστεύεις ότι η κρίση έχει επηρεάσει τα μεγάλα μαγαζιά επιτρέποντας στις μουσικές σκηνές να αναδειχθούν;
«Οι μικρές σκηνές έχουν κόσμο καθώς και οι μεγάλες φαντάζομαι. Νομίζω ότι ο κόσμος εξακολουθεί να βγαίνει και να διασκεδάζει. Πιστεύω ότι οι μεγάλες σκηνές έχουν εντάξει στο πρόγραμμά τους περισσότερο τη διασκέδαση για να προσελκύσουν τον κόσμο. Παρόλα αυτά ο καλλιτεχνικός και ο μουσικός χώρος έχουν γενικότερα επηρεαστεί από την οικονομική κρίση όπως όλοι μας. Πάντως, για μένα οι μεγάλες πίστες αποτελούν παρελθόν. Δεν είναι ότι τις σνομπάρω, αντίθετα δούλεψα εκεί, πληρώθηκα καλά, αλλά ακριβώς και λόγω του ότι η κρίση μας κάνει να κρίνουμε κιόλας τα πράγματα, θεωρώ ότι αυτά που κάνω τώρα τα αγαπώ και θα συνεχίσω να τα κάνω».

- Πιστεύεις ότι η κρίση θα μας κάνει καλύτερους κοινωνικά;
«Ασφαλώς, πιστεύω ότι αναγκαστικά θα επαναπροσδιορίσουμε τι θέλουμε, ποιοι είμαστε και ποιον έχουμε δίπλα μας. Είναι ένα παγκόσμιο θέμα, βρισκόμαστε όλοι στην ίδια αλυσίδα και όλοι επηρεαζόμαστε από το τι συμβαίνει γύρω μας».