Με το ότι, υποτίθεται, πέτυχαν τους στόχους τους ως προς τη «ρύθμιση του χρέους» από την μια και το ότι άνοιξε ο δρόμος για να μπούμε στο καθεστώς της ποσοτικής χαλάρωσης, δηλαδή να πάρουμε φθηνό χρήμα, δίνοντας ελληνικά ομόλογα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Αυτά μας λένε ελληνιστί, απευθυνόμενοι προφανώς σε ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.
Την ίδια ώρα, μιλώντας ενώπιον ενός ακροατηρίου ειδικών, που συγκροτείται σε μεγάλο ποσοστό από ξένους συνέδρους, στο ετήσιο συνέδριο του «Εκόνομιστ», ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης ομολογεί κυνικότατα ότι πήραμε… το τρίτο το μακρύτερο: «Ολοι ξέραμε ότι τα μέτρα για το χρέος θα διευκρινίζονταν πλήρως και θα δίνονταν προς το τέλος του προγράμματος».
Δηλαδή μετά το 2018. Το ήξεραν όλοι, αλλά μας κορόιδευαν. Αυτά στην ελληνική.
Πάρτε και την επιβεβαίωση στη γερμανική. Από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε φυσικά. Ο οποίος, με επιστολή του προς τους βουλευτές της Μπούντεσταγκ, που δημοσιεύεται στον γερμανικό Τύπο, όχι μόνο «ξεκόβει» ότι δεν ικανοποιήθηκε το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά εξηγεί και διατί, δίνοντας μια σκληρή προοπτική για το τι μέλλει γενέσθαι: «Ελάφρυνση χρέους έτσι όπως την αξιώνει το ΔΝΤ δεν είναι εφικτή σε αυτό το στάδιο γιατί θα απαιτούσε λήψη μέτρων τριψήφιου αριθμού δισεκατομμυρίων ευρώ, που θα ισοδυναμούσε με ένα τέταρτο πρόγραμμα».
Και πάμε στο άλλο μεγάλο «επίτευγμα». Στο περίφημο «φθηνό χρήμα του Μάριο Ντράγκι». Εδώ ο κ. Χουλιαράκης μιμείται την τακτική της πονηρής αλεπούς του Αισώπου, που δεν έφτανε τα σταφύλια. Αποφαίνεται ότι «όμφακες εισί». Μιλώντας στο ίδιο συνέδριο έδωσε με ρητορικό σχήμα την αληθινή εικόνα, που είναι ότι δεν μπαίνουμε στην ποσοτική χαλάρωση (QE), αλλά…σκασίλα μας: «Είναι το QE απαραίτητο για τις αγορές; Οχι» ανέφερε ο κ. Χουλιαράκης, υποστηρίζοντας ότι το QE «είναι επιθυμητό» αλλά ότι η επιστροφή στις αγορές δεν θα κριθεί από αυτό.
Αυτά για όσους δεν θέλουν να στηρίζουν τις εκτιμήσεις τους στα «ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα».
Γ. Π. Μασσαβέτας
