Πάνω από μισό αιώνα στη δημοσιογραφία και στην παρακολούθηση πολιτικών γεγονότων, γνωρίζω πια λίαν καλώς ότι αυτοί οι αριθμοί που δίνονται για μεγάλες συγκεντρώσεις, είτε κομματικές είτε άλλες, κινούνται στη σφαίρα της φαντασίας και της υπερβολής.
Αλλά είναι επίσης βέβαιο ότι δεν επρόκειτο μόνον για 140.000 ανθρώπους, όπως τους μέτρησαν οι παρατρεχάμενοι του Τόσκα και τα παπαγαλάκια της κυβερνητικής προπαγάνδας, με πρώτη και καλύτερη την κομματική ΕΡΤ. Οσοι συνάδελφοι εκτιμήσαμε ψυχραίμως τα δεδομένα, συμφωνούμε ότι επρόκειτο για περίπου 300.000 ανθρώπους, που συνέρρευσαν από όλη την Ελλάδα. Και επαφίεται στην κρίση ενός εκάστου να εκτιμήσει αν επρόκειτο για τόσο μεγάλη επιτυχία, λαμβάνοντας υπόψη ότι το είχαν υιοθετήσει τόσοι πολλοί φορείς. Από την αξιωματική αντιπολίτευση ως την Ιεραρχία, από τις ανά τον κόσμο μακεδονικές οργανώσεις ως τη Χρυσή Αυγή, την Ενωση Κεντρώων, τους ΑΝΕΛ και άλλους φορείς.
Ανεξαρτήτως όμως αριθμών και εντυπώσεων, η ουσία περικλείεται στο απλό ερώτημα: Και τώρα τι γίνεται; Πρόσφερε κάτι ουσιαστικό αυτό το συλλαλητήριο στην εξεύρεση λύσης του προβλήματος; Εχει κάποιο χειροπιαστό αντίκρισμα στη διαπραγμάτευση; Μπορεί να ανατρέψει τη σκληρή πραγματικότητα κατά την οποία η πλειονότητα των χωρών-μελών του ΟΗΕ έχει αναγνωρίσει την πΓΔΜ με το «συνταγματικό» όνομα, με το οποίο η ίδια προβάλλεται διεθνώς;
Κακά τα ψέματα, η λύση θα προέλθει μόνο από σωστή εκμετάλλευση των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί. Είναι ευτυχές γεγονός ότι σε αυτή τη συγκυρία δεν βρίσκεται στην εξουσία, στα Σκόπια, ο ηγέτης του VMRO Νίκολα Γκρούεφσκι. Του κόμματος που ιδρύθηκε από τη Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνή με στόχο τη δημιουργία «μακεδονικού κράτους» που θα περιελάμβανε και τις ελληνικές περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, ώστε τα κράτη της ΚΟΜΙΝΤΕΡΝ να έχουν έξοδο στο Αιγαίο. Και αφού υπηρέτησε τα σχέδια του βουλγάρικου επεκτατισμού κατέληξε από «αριστερός» να είναι ο πιο σκληρός εκφραστής της Ακροδεξιάς των Σκοπίων.
Η επικράτηση του μετριοπαθούς Ζάεφ, που αποδέχεται πλέον τη σύνθετη ονομασία και την κατάργηση των «αλυτρωτικών» διατάξεων του Συντάγματός τους, είναι μια ευκαιρία. Και τις ευκαιρίες ή τις πιάνεις από τα μαλλιά ή τις χάνεις. Ας αναλογισθούμε έκαστος τι μας συμφέρει.
Γ. Π. Μασσαβέτας
