«Είναι ανάγκη να προστατευθεί αυτός ο θεσμός, ώστε να λειτουργεί ως κίνητρο, στο μέλλον, για την αποκάλυψη ανομιών εξουσιαστών, οιασδήποτε πολιτικής αποχρώσεως. Ενώ αν υπάρξει το μήνυμα ότι "η προστασία μαρτύρων" δεν είναι απολύτως κατοχυρωμένη, αλλά επαφίεται στις πολιτικές συγκυρίες και τους κατά περίσταση συσχετισμούς, κανείς δεν θα θέλει να βάλει "το κεφάλι του στον ντορβά"».
Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.
* Το καθεστώς προστασίας και την ιδιότητα του «μάρτυρος δημοσίου συμφέροντος» την απονέμουν οι εισαγγελείς υπό μια αυστηρή προϋπόθεση. Οτι αυτά τα πρόσωπα δεν ενέχονται στην υπόθεση για την οποία καταθέτουν. Με απλά λόγια, για την συγκεκριμένη περίπτωση, ότι ο «Σαράφης» και η «Κελέση» είναι απολύτως καθαροί, μη έχοντας «ίδιον όφελος». Το πρώτο ερώτημα λοιπόν που πρέπει να απαντηθεί είναι αν ισχύει αυτή η προϋπόθεση. Αλλά επί του προκειμένου έχουμε μια πεντακάθαρη ομολογία περί του αντιθέτου: την περίφημη δήλωση του Παύλου Πολάκη. Ο οποίος μάς ενημέρωσε ότι οι μάρτυρες αυτοί «κελάηδησαν, όταν πιάστηκαν με την γίδα στην πλάτη». Οτι δηλαδή πρόκειται για ενόχους της υπόθεσης. Και είναι αξίωμα του δικαίου ότι «ένοχος ένοχον ου ποιεί».
* Αν ισχύει αυτή η ομολογία Πολάκη, τότε το ζητούμενο δεν είναι απλώς να αφαιρεθούν οι «κουκούλες» από τους δυο συγκεκριμένους μάρτυρες. Αλλά να αναζητηθούν οι ευθύνες εκείνων οι οποίοι, αν και έχουν ως αποστολή την εφαρμογή των νόμων, ευθέως παρανόμησαν, χορηγώντας αυτή την προστασία σε δύο πρόσωπα που «πιάστηκαν με την γίδα στην πλάτη».
Υπό το πνεύμα αυτό είναι κατανοητή η λυσσώδης αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι, αν δικαιώνεται ο Πολάκης, τότε αυτομάτως αποδεικνύεται αυτό το οποίο πρωτίστως ερευνά η επιτροπή της Βουλής. Οτι δηλαδή υπήρξε «πολιτική σκευωρία» με «στημένους μάρτυρες». Για την οποία θα πρέπει πια να βρεθεί στην θέση των κατηγορουμένων τόσο η κ. Τουλουπάκη όσο και ο άμεσος προϊστάμενός της στην Εισαγγελία Κατά της Διαφθοράς, αλλά και ο πολιτικός προϊστάμενός τους που ήταν, κατά την επίμαχη περίοδο, ο περίφημος «Ρασπούτιν» ή Παπαγγελόπουλος.
Γι’ αυτό… σκούζουν τόσον αγρίως. Οχι γιατί νοιάζονται για τον «Σαράφη» ή την «Κελέση», αλλά για το τι πρόκειται να ακολουθήσει αν αρχίσει το ξήλωμα του πλεκτού.
Γ. Π. Μασσαβέτας
