Ήδη η νομική επιστήμη δέχεται πιέσεις, καθώς σταδιακά βασικές εργασίες ρουτίνας αντικαθίστανται από λογισμικά τεχνητής νοημοσύνης και επίπονες και χρονοβόρες εργασίες καθημερινότητας γίνονται πλέον αυτομάτως, δημιουργώντας χρόνο για την ενασχόληση σε πιο δημιουργικούς τομείς.
Ήδη υπάρχουν εφαρμογές της τεχνητής νοημοσύνης που βοηθούν τους νομικούς να διεξάγουν εργασίες, όπως έρευνες δέουσας επιμέλειας (due diligence), αυτοματοποίηση στη συγγραφή νομικών εγγράφων με τη χρήση προτύπων αυτοσυμπληρούμενων εγγράφων με βάση την εισαγωγή απλών μεταβλητών, ή προσφέρουν προβλέψεις αποτελεσμάτων νομικών υποθέσεων με τη χρήση στατιστικής αναλύσεως, αλλά και δυνατότητες ανάλυσης εγγράφων με ταυτόχρονη έγκαιρη προειδοποίηση, όταν η τεχνητή νοημοσύνη εντοπίζει απειλές δικαστικών αντιδικιών στα έγγραφα.
Ακόμα υπάρχουν εφαρμογές που προβλέπουν τα επιχειρήματα των αντιπάλων με τη χρήση μηχανικής μάθησης επάνω σε δεδομένα προηγούμενων επιχειρημάτων από φυσικούς δικηγόρους σε ένα διαρκές feedback.
Ας σκεφτούμε λοιπόν το πλεονέκτημα χρήσης εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης από ένα νομικό γραφείο όταν πια προσφέρονται υπηρεσίες που αφορούν την ταχύτατη ανάλυση αποτελεσμάτων παρόμοιων υποθέσεων, τα ποσοστά αποφάσεων συγκεκριμένου δικαστή σε παρόμοιες υποθέσεις, ακόμα και την επιλογή της εκδίκασης της υπόθεσης βασιζομένη σε αναλύσεις που εμπίπτουν σε προσωπικά δεδομένα του συγκεκριμένου δικαστή τη συγκεκριμένη ημέρα και ώρα, σε συνάρτηση ακόμα και των προηγουμένων υποθέσεων που εκδικάστηκαν τη συγκεκριμένη ημέρα, βασιζόμενη ακόμα και στο συναισθηματικό φόρτο που ίσως έχουν επιφέρει οι υποθέσεις αυτές. Εσείς θα επιλέγατε να δικαστείτε από έναν δικαστή που θα έχει αρνητικό ποσοστό σε συγκεκριμένες υποθέσεις ή θα παίρνατε αναβολή με την ελπίδα να τύχει την επόμενη φορά κάποιος με διαφορετικά ποσοστά αποφάσεων που να εμπίπτουν στην υπόθεση σας;
Η Γαλλία πρωτοστάτησε σε αυτόν τον τομέα και θέσπισε νόμο που απαγορεύει τη διατήρηση στατιστικών στοιχείων του περιεχομένου αποφάσεων που εκδίδουν οι δικαστές σε παρόμοια συχνότητα. Το δε Συμβούλιο των Ευρωπαϊκών Δικηγορικών Συλλόγων (CCBE) μοιάζει διχασμένο με το ένα στρατόπεδο να ισχυρίζεται ότι θα πρέπει οι δικηγόροι να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα για να μην αναγκαστούν να περάσουν στο περιθώριο και στο άλλο στρατόπεδο επικρατεί η συνδικαλιστική και λουδίτικη άποψη ότι δεν θα πρέπει να επιτραπεί η παροχή δικηγορικών υπηρεσιών από μηχανές.
Σκεφτείτε λοιπόν την αναμόρφωση που θα προσφερθεί στο ελληνικό δικαστικό σύστημα η χρήση τεχνητής νοημοσύνης στα Διοικητικά δικαστήρια, όπου κυρίως οι αποφάσεις είναι αποτελέσματα συναρτήσεων λογικής και ουχί ερμηνειών. Αν υπήρχε επιλογή να δικαστεί κανείς από σύστημα τεχνητής νοημοσύνης αυθημερόν ή να περιμένει μήνες και χρόνια για το αποτέλεσμα σε περίπτωση που διάλεγε την ανθρώπινη οδό, τι θα επέλεγε η πλειονότητα; Ποιο θα ήταν το κέρδος σε χρόνο και χρήμα από μια τέτοια διαδικασία που θα προσέφερε τα μέγιστα στην αποσυμφόρηση των δικαστηρίων;
Στην ελληνική πραγματικότητα, πόσες ώρες θα κερδηθούν, οι οποίες τώρα αναλώνονται σε ατέρμονες συζητήσεις στα γραφεία των δικηγόρων, οι οποίοι να σημειώσουμε ότι δεν πληρώνονται με βάση τον χρόνο που διαθέτουν, σε αντίθεση με το νομικό κόσμο στις δυτικές κοινωνίες;
Εάν κάνοντας χρήση εφαρμογών τεχνητής νοημοσύνης ο δικηγόρος προσφέρει στον πελάτη του μια γρήγορη απάντηση με ποσοστά επιτυχίας αρνητικά ή θετικά για την υπόθεσή του, η συνδρομή AI θα είναι προφανώς μία προτιμητέα επιλογή.
Το αποτύπωμα της τεχνητής νοημοσύνης στη νέα δεκαετία που έρχεται αναμένεται να επηρεάσει αρκετούς κλάδους της κοινωνίας και της οικονομίας σε μια διαδικασία βίαιου εξηλεκτρισμού τους. Είναι ο ελληνικός νομικός πολιτισμός έτοιμος να ακολουθήσει ή θα αρκεστεί στην απλή παρακολούθηση ως θεατής του τρένου που περνά.
* Ο κ. Κωνσταντίνος Φράγκος είναι Μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστικών συστημάτων - Τραπεζικός
[Πρώτη δημοσίευση: capital.gr]
