Ειλικρινά διερωτάται κανείς με ποιούς λόγους πρέπει να αποχαιρετίσει, στην άνυδρη εποχή που ζούμε, μια προσωπικότητα του μεγέθους του Γιάννη Κωστόπουλου, αναλογιζόμενος την συμβολή, του καθολικά αναγνωρισμένου ως «πατριάρχη του τραπεζικού τομέα», στην αναπτυξιακή πορεία και οικονομική εξέλιξη της χώρας.
Η συγκίνηση και η ευγνωμοσύνη προς το έργο του, που εκδηλώθηκε με την αγγελία του θανάτου του, όχι μόνον από τους κατεστημένους φορείς αλλά, και κυρίως, από όλους όσους τον γνώρισαν, και ιδιαίτερα από τον επιχειρηματικό και πολιτικό κόσμο, μαρτυρεί, με απλά λόγια, ότι η χώρα θρηνεί ένα καταξιωμένο πολίτη, έναν ευπατρίδη, ένα πατριώτη, ένα σημαντικό άνθρωπο.
Την έκδηλη αναγνώριση της προσφοράς του εκλιπόντος στο οικονομικό γίγνεσθαι της χώρας, αλλά και η απέραντη αγάπη προς αυτόν των εργαζομένων στην ALPHA BANK, που ουσιαστικά υπήρξε δημιούργημά του, αποτυπώνει εναργέστατα, και με μοναδικό τρόπο, η ανακοίνωση του Συλλόγου Προσωπικού της ALPHA BANK, που μαρτυρά τα ειλικρινή αισθήματα που έτρεφε, προς το πρόσωπό του, το προσωπικό της Τράπεζάς του. Από όλες τις εκδηλώσεις εκτίμησης, ευγνωμοσύνης, και αναγνώρισης, που συνόδευσαν την είδηση του θανάτου του, επέλεξα, στον παρόντα αποχαιρετισμό, να αναφέρω κείμενο του Συλλόγου Προσωπικού της ALPHA BANK, που, κατά μοναδικό, και σπάνιο για εργαζομένους, τρόπο, αντικατοπτρίζει το μέγεθος της αγάπης που έτρεφαν οι υπάλληλοί του προς τον μεγάλο συμπολίτη μας, φορέα ιστορικής παράδοσης στην οικονομική και πολιτική ζωή της Μεσσηνίας.
Διαβάζοντας τις γραμμές που ακολουθούν, ο αναγνώστης συναισθάνεται ότι ο εκλιπών στην πολυκύμαντη, γεμάτη προσφορές προς την πατρίδα, ζωή του, υπήρξε πράγματι, μια εμβληματική προσωπικότητα, που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στην ζωή χιλιάδων εργαζομένων.
Αναφέρει η ανακοίνωση: «Δεν υπήρξε ποτέ ιστορικά Πρόεδρος Τράπεζας, που αγαπήθηκε τόσο πολύ από το προσωπικό του, όσο ο Γιάννης Κωστόπουλος. Ο Πατριάρχης των τραπεζιτών έφυγε σήμερα. Υποκλινόμαστε σιωπηλά και τον αποχαιρετούμε», υπογραμμίζουν στην ανακοίνωσή τους οι εργαζόμενοι της ALPHA BANK.
Μετριοπαθής ως χαρακτήρας και συναινετικός ως άνθρωπος, δεν δίστασε να αντισταθεί στην εκδηλωθείσα απόπειρα μετατροπής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της τράπεζας κατά την δεκαετία του ΄80 και αποσκοπούσε στο να καταργήσει την αυτοτέλεια και ανεξαρτησία της. Οι πολυήμερες απεργίες δεν τον κλόνισαν και το κλίμα αμφισβήτησης του ιδιωτικού χαρακτήρα της Τράπεζας εκφυλίστηκε άδοξα.
Πατριώτης εις το έπακρον, ανέλαβε αποφασιστική πρωτοβουλία στο να καταστεί η ALPHA BANK επίσημος χορηγός των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, υποβοηθώντας έτσι των εθνική προσπάθεια που αναλήφθηκε τότε για την παγκόσμια προβολή της χώρας. Εμπιστεύθηκε την υλοποίηση της εθνωφελούς αυτής πρωτοβουλίας του σε ικανούς, από απόψεως ήθους και επάρκειας, συνεργάτες του, γιατί είχε μοναδική ικανότητα στο να επιλέγει, εν μέσω των συνεργατών του, τους άριστους.
Όμως, πέραν όλων των παραπάνω, ο Γιάννης Κωστόπουλος υπήρξε μια από τις πιο λαμπρές και εμβληματικές προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας, που πρόσφερε και προσφέρει η Μεσσηνία, στην πορεία της απελευθερωμένης χώρας, που το διανυόμενο έτος εορτάζει τα διακόσια χρόνια της ανεξαρτησίας της.
Γιός του Σπύρου Ι. Κωστόπουλου, και εγγονός της μεγάλης προσωπικότητας που υπήρξε ο Ιωάννης Φ. Κωστόπουλος, ιδρυτής, το 1879, στην πόλη μας, του εμπορικού οίκου «Ι. Φ. Κωστοπούλου», που μετεξελίχθηκε, δια μέσου της Τραπέζης Καλαμών, στον σημερινό τραπεζικό κολοσσό της ALPHA BANK, άξιων τέκνων του τόπου μας, πάντα η Μεσσηνία, και ιδιαίτερα η Καλαμάτα, είχε μια ξεχωριστή θέση, όχι απλώς στην καρδιά του, αλλά και σε όλες τις δραστηριότητες και έργα ευποιίας, που ο ίδιος υλοποίησε και με στιβαρό χέρι κατηύθυνε.
Δημιούργησε στην πόλη μας και λειτουργεί, υπό την αιγίδα του «Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου – Δωρεά Σπύρου και Ευρυδίκης Κωστοπούλου» Βρεφονηπιακό Σταθμό και Νηπιαγωγείο, που αναγέρθηκε επί οικοπέδου της γιαγιάς του, Ευσταθίας Κωστοπούλου, καθίδρυμα με σημαντική προσφορά στην περίθαλψη και εκπαίδευση τέκνων αναξιοπαθούντων συμπολιτών μας.
Υπήρξε αρωγός και γενναίος χορηγός των αρχαιολογικών έργων της Αρχαίας Μεσσήνης, έχοντας άμεση και διαρκή επαφή και ενημέρωση για την εξέλιξη της ανάδειξης της Αρχαίας Μεσσήνης σε έναν από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους της πατρίδας μας.
Υπερηφάνεια αισθάνεται κάθε Έλληνας, αλλά όλως ιδιαιτέρως κάθε Μεσσήνιος, όταν εισερχόμενος στο μεγαλύτερο σύγχρονο Μουσείο του κόσμου, στο «METROPOLITAN MUSEUM» της Νέας Υόρκης, ευθύς μετά την είσοδό του αντικρίζει δύο μεγάλες αίθουσες του περίλαμπρου αυτού Μουσείου, εμπλουτισμένες με έργα της ελληνικής αρχαιότητας, που φέρουν τα ονόματα των Σπύρου και Ευρυδίκης Κωστοπούλου, το ένα, και Σταύρου και Δάφνης Κωστοπούλου, το άλλο, δηλαδή των γονέων του εκλιπόντος αφενός, και του θείου του αφετέρου, ισχυρής πολιτικής φυσιογνωμίας του τόπου μας, που άρχισε την σταδιοδρομία του δίπλα στον Εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος παρά το νεαρό της ηλικίας του, και εκτιμών τα προσόντα του, τον ονόμασε Υπουργό Εθνικής Οικονομίας, το 1932, σε κυβέρνησή του. Η υλοποίηση της πρωτοβουλίας για την δημιουργία των δύο αυτών αιθουσών οφείλεται αποκλειστικά και μόνον στον πρόσφατα αποβιώσαντα μεγάλο συμπολίτη μας.
Εμπλούτισε την «Δημοτική Βιβλιοθήκη και Πινακοθήκη Καλαμάτας» με έργα κυρίως της αναγνωρισμένης ζωγράφου, πρώτης του εξαδέλφης, Δάφνης θυγατέρας του αειμνήστου θείου του Σταύρου Ι. Κωστόπουλου.
Συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων μεγάλων χορηγών του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που, μέσω του Ιδρύματος «Ι.Φ. Κωστοπούλου», που ο πατέρας του ίδρυσε και αυτός ανύψωσε, συνέδραμε και συνδράμει στην δημιουργία και εξέλιξη της μεγαλύτερης, και διεθνώς αναγνωρισμένης πολιτιστικής εκδήλωσης, που λαμβάνει χώρα στην Καλαμάτα.
Ενίσχυσε αποφασιστικά, στα χρόνια της υπ΄ αυτού διοίκησης της ALPHA BANK, συνεχίζοντας παράδοση του πατέρα και παππού του, τις παραγωγικές τάξεις του τόπου μας, οι οποίες σ΄ αυτήν εύρισκαν μόνιμο αρωγό των επιχειρηματικών πρωτοβουλιών τους.
Στο φύλλο της «Ελευθερίας», την επομένη του θανάτου του, δηλ. 09-03-2021, υπήρξε εκτενές αφιέρωμα στην ζωή και το έργο του Γιάννη Κωστόπουλου, οι σπουδές του, η σταδιοδρομία του και η εν γένει προσφορά του, προσφορά που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στο τραπεζικό σύστημα και στην οικονομική ζωή της χώρας.
Λάτρης της θάλασσας, σπούδασε, άλλωστε, ναυπηγός στο King’ s College του Πανεπιστημίου Durham της Αγγλίας, και υπηρέτησε την θητεία του εις το τότε Β.Ν. Διακρίθηκε διεθνώς στο χώρο της Ιστιοπλοΐας, και με το σκάφος του «ΩΚΥΑΛΟΣ» τίμησε την ναυτική παράδοση του τόπου μας, αφού ανακηρύχθηκε νικητής σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ιστιοπλοΐας στα μέσα της δεκαετίας του ΄80. Διατέλεσε επί μακρά σειρά ετών Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του «Ναυτικού Ομίλου Ελλάδος», μέχρι και τα πρώτα έτη της δεκαετίας του 1990, και όταν επί των ημερών της προεδρίας του, το 1981, σημειώθηκαν οι καταστρεπτικοί σεισμοί στην Αττική, με επίκεντρο τις Αλκυονίδες Νήσους, ο Γιάννης Κωστόπουλος υπήρξε εκείνος ο οποίος συνέδραμε και συνετέλεσε άμεσα και αποφασιστικά στην αποκατάσταση των μεγάλων ζημιών, που λόγω του σεισμού, επήλθαν στις κτιριακές εγκαταστάσεις του Ναυτικού Ομίλου Ελλάδος, στην Καστέλλα Πειραιώς.
Κλείνοντας τις γραμμές αυτές, που γράφτηκαν με απέραντη θλίψη, θα μου επιτραπεί να αναφέρω δύο γεγονότα που έχουν Μεσσηνιακή διάσταση και σχετίζονται με τον εκλιπόντα συμπολίτη μας.
Εν όψει των εκλογών της 17ης Νοεμβρίου 1974, ο έτερος, σύγχρονος, Εθνάρχης της χώρας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, πρότεινε στον Γιάννη Κωστόπουλο να κοσμήσει με την παρουσία του το ψηφοδέλτιο Μεσσηνίας του κόμματος της μεγάλης φιλελεύθερης δημοκρατικής παράταξης, της Νέας Δημοκρατίας. Η τιμητική αυτή πρόταση δεν έγινε δεκτή, γιατί, όπως εξήγησε, ήταν αποφασισμένος να αφοσιωθεί στο υπεύθυνο και σοβαρό έργο του, που δεν ήταν άλλο από την ενίσχυση και ανάπτυξη της Τράπεζάς του και της εν γένει εξέλιξης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Προ δέκα ετών, ο τότε Δήμαρχος Καλαμάτας, και νυν Περιφερειάρχης Πελοποννήσου, κος Παναγιώτης Νίκας, μου ζήτησε να ανακοινώσω πρόθεση του ιδίου και του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας, προκειμένου ο Γιάννης Σπ. Κωστόπουλος να ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης της πόλης μας, σε ένδειξη αναγνώρισης της προσωπικότητάς του αλλά και της πολλαπλώς εκδηλούμενης αγάπης του για τον τόπο μας. Διαβίβασα στον κ. Π. Νίκα την άρνησή του και τις από καρδιάς ευχαριστίες του, τονίζοντας ότι για λόγους ευνόητα κατανοητούς, λόγω σεμνότητας θα πρόσθετα εγώ, δεν μπορούσε να αποδεχθεί την μεγάλη αυτή διάκριση στο πρόσωπό του.
Συνδεδεμένος, από μακρού, μαζί του, κρατάω άσβεστα στην μνήμη μου, ιδιαίτερα τις κοινές ιστορικές αναζητήσεις μας, μιας και υπήρξε λάτρης και της Ιστορίας, όπως άλλωστε και ο γράφων.
Με αισθήματα ειλικρινούς θλίψης τον αποχαιρετώ με αγάπη, συναισθανόμενος, απόλυτα, ότι με τον θάνατό του η χώρα μας έχασε μία από τις σημαντικότερες σύγχρονες προσωπικότητές της.
