Ο λόγος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο αμερικανικό Κογκρέσο, που σαφώς υπόκειται στην κριτική βάσανο, περιλαμβάνει δύο βασικούς τομείς. Ο επικοινωνιακός τομέας και εκείνος της αποτελεσματικότητας, της ωφελιμότητας , της ουσίας. Επικοινωνιακά η ομιλία του πρωθυπουργού ήταν απόλυτα επιτυχημένη, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο, ότι θα έχει τα προσδοκώμενα πολιτικό-διπλωματικά οφέλη.
Πριν από όλα όμως θα πρέπει να συμφωνήσουμε στα αυτονόητα. Είναι άλλο η πολιτική κριτική, έστω και με κομματική χροιά και άλλο η πολιτική μικροψυχία. Άλλο η αισθητική, η εμπειρία μέσω των αισθήσεων, ο υπερβατικός πολιτικός λόγος και εντελώς άλλο η κακογουστιά, ο ξύλινος κομματικός λόγος, που σε πλείστες περιπτώσεις είναι και αντιαισθητικός!
Με την ομιλία του στο αμερικανικό Κογκρέσο, ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, προσδιόρισε κατά τρόπο συντεταγμένο, τη θέση της Ελλάδας, στα δρώμενα στην διεθνή σκηνή. Αναδεικνύοντας έτσι, την προσήλωση της χώρας στη διεθνή νομιμότητα και την αντίθεση της, σε κάθε μορφή αναθεωρητισμού, ειδικά όταν εκδηλώνεται με τη χρήση στρατιωτικής βίας και αλλαγής των συνόρων.
Κατά το πνεύμα της ομιλίας του Πρωθυπουργού.
Ο αναθεωρητισμός, ο αρχαϊκός αυτοκρατορικός μεγαλοϊδεατισμός, συνιστούν, μια θανάσιμη απειλή, για τη διεθνή νομιμότητα, τη σταθερότητα, τη δημοκρατία και την Ειρήνη. Θλιβερά απομεινάρια των δυο παγκοσμίων πολέμων, που έγιναν στην Ευρώπη κατά τον προηγούμενο αιώνα.
Η Ελλάδα μετέχει στις Διεθνείς εξελίξεις. Είναι συνεπής στις συμμαχικές υποχρεώσεις της στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.
Ενεργεί με βάση τις αρχές της Διεθνούς νομιμότητας. Και υιοθετεί την επίλυση των διμερών διακρατικών διαφορών, ειδικά μεταξύ των γειτονικών κρατών , με βάση τις αρχές και τις πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου.
Μετέχει, ως μέλος της Δυτικής Συμμαχίας, ενεργά , στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο, αφού στέλνει οπλικά συστήματα, ενισχύοντας έτσι τον Στρατό της Ουκρανίας, ενώ στηρίζει τις οικονομικές κυρώσεις της Ε.Ε. σε βάρος της Ρωσίας .
Η Ελλάδα, ανταποκρίνεται επαρκώς στα προβλεπόμενα στις διμερείς αμυντικές συμφωνίες, συναφθείσες είτε με τις ΗΠΑ , είτε με τη Γαλλία.
Η ελληνική πολιτική είναι εξωστρεφής, δεν μπορεί να είναι μονοθεματική και μέσα από την πολυπλοκότατα των διεθνών σχέσεων, που έχουν εν σπέρματι συγκρουσιακή φορά, μπορεί να εκφράζει, υπερασπιζόμενη δυναμικά, τα εθνικά μας συμφέροντα και χωρίς να περιορίζεται στο μίζερο ρόλο της αναξιοπαθούσης μεθοριακής χώρας (αυτό είναι το θεωρητικό υπόβαθρο της ομιλίας του Πρωθυπουργού στο Κογκρέσο).
Στο ειδικότερο θέμα του αιτήματος της Ελλάδας, για την απόκτηση του υπερσύγχρονου αμερικανικού μαχητικού αεροσκάφους F-35, που διετύπωσε ο Πρωθυπουργός, κατά την συνάντησή του με τον Αμερικανό πρόεδρο στον Λευκό Οίκο, υπάρχουν σαφώς θετικές πτυχές, αλλά υπάρχουν και αρνητικές!
Δεν αμφισβητούνται, εν αρχή, οι τεράστιες επιχειρησιακές ικανότητες των αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών F-35 Στελθ, αλλά, είναι πανάκριβο αεροσκάφος , έχει επίσης πανάκριβα οπλικά και ηλεκτρονικά συστήματα και είναι τεράστιο το κόστος της συντήρησής του και μάλλον υπερβολικό αν όχι ακατάλληλο, για το επιχειρησιακό θέατρο του Αιγαίου, για το ελληνοτουρκικό μέτωπο. Κόστος μαζί με τα οπλικά συστήματα περίπου στα 120 εκατομ. δολάρια, για κάθε ένα αεροσκάφος, ενώ το κόστος συντήρησης μιας πολεμικής Μοίρας (24 αεροσκάφη), υπολογίζεται για μια 5ετια στα 200 με 300 εκατομμύρια δολάρια. Τεράστια αιμορραγία του κρατικού προϋπολογισμού, προς όφελος της Λόκχιντ Μαρτιν , της αμερικανικής αεροδιαστημικής κατασκευαστικής εταιρείας. Τα 83 αναβαθμισμένα μαχητικά F-16 και τα 24 RAFALE, καλύπτουν πλήρως τις εθνικές ανάγκες αεράμυνας στο Αιγαίο και μέχρι την Κύπρο.
Τα F-35 είναι ιδανικά όμως, για συμμαχικές- αμερικανονατοϊκές πολεμικές αποστολές, στην ευρύτερη γεωγραφική περιφέρεια, εφόσον απογειώνονται από ελληνικές αεροπορικές βάσεις, που έχουν εκχωρηθεί στις ΗΠΑ. Πρόκειται για έμμεση χρηματοδότηση της Ελλάδας, αμερικανικών αεροπορικών επιχειρήσεων, στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα.
Επίσης έχει ενδιαφέρον, η κάλυψη από τον τουρκικό τύπο, της επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, που υπήρξε ιδιαίτερα εκτενής με άρθρα και ρεπορτάζ.
Ενδεικτικά, η φιλο–κυβερνητική εφημερίδα «Milliyet», σχολιάζει: «Ο Μητσοτάκης πήγε στις ΗΠΑ , για να παραδώσει τα κλειδιά της Ελλάδας στον Μπάιντεν». Σαφώς δηκτικό σχόλιο, αλλά η καλή τουρκική εφημερίδα, προχωρά και παρουσιάζει σενάρια πανικού και κινδυνολογίας, αγγίζοντας όμως τα όρια της φαιδρότητας, αφού υποστηρίζει «ότι η Ελλάδα και οι ΗΠΑ καταστρώνουν σχέδια, για στρατιωτική επίθεση κατά της Τουρκίας…».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, για τον ρόλο των ΜΜΕ, στην διαμόρφωση μιας εικονικής πραγματικότητας, θελκτικής όμως στην συναισθηματική κοινή γνώμη, αλλά και επιδραστικής εν τέλει, στην διαμόρφωση πολιτικής για τα μείζονα ζητήματα. Και αυτό αφορά και τις δυο πλευρές τους Αιγαίου, τους πολιτικά ανώριμους πολίτες, «θύματα» της μιντιακής παραπληροφόρησης, που αποτελούν όμως κρίσιμη εκλογική μάζα.
