Γυναικοκτονίες είναι εγκλήματα, στα οποία τα θύματα δεν έτυχε να είναι γυναίκες, αλλά αυτά έγιναν ακριβώς επειδή τα θύματα ήταν γυναίκες.
Αυτά τα εγκλήματα έγιναν με κάποια προσχηματική αφορμή αλλά η κύρια αιτία τους ήταν το φύλο. Δηλαδή οι γυναικοκτονίες είναι εγκλήματα μίσους κατά γυναικών αλλά και κοριτσιών με κύρια αιτία το φύλο τους.
Φυσικά η γυναικοκτονία δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Η μελέτη της όμως αποτελεί κοινωνική πρόκληση και υποχρέωση. Θα πρέπει να εξετάσουμε με μεγάλη προσοχή το φαινόμενο που κατατρέχει διαχρονικά τις γυναίκες αλλά και ολόκληρη την κοινωνία.
Αυτό που ενδεχομένως ξενίζει στην Ελλάδα είναι η πρόσφατη χρήση του όρου «γυναικοκτονία» που πέρασε κατά τον Μπαμπινιώτη ως γλωσσικός «νεολογισμός» στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα, αποδίδοντας τον αγγλικό όρο femicide. Η λέξη γυναικοκτονία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία το 1801 και καταγράφηκε στους εκεί νομικούς όρους για πρώτη φορά το 1848. Στη σημερινή εποχή ο όρος διαδόθηκε το 1976 από την συγγραφέα Diana Russell που ορίζει τη γυναικοκτονία ως «τη δολοφονία γυναικών από άντρες επειδή είναι γυναίκες». Στη Νότια Αμερική οι όροι «femicidio» και «feminicidio» αποδίδουν την αγωνία της κοινωνίας για την αντιμετώπιση του αυξανόμενου αριθμού των γυναικοκτονιών.
Η γυναικοκτονία αφορά:
τη δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα άσκησης βίας από τον ερωτικό σύντροφο. Ως ερωτικός σύντροφος νοείται ο πρώην ή και ο νυν σύζυγος ή ο συντρόφος,
τον βασανισμό και τη δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα μισογυνισμού,
τα «εγκλήματα για λόγους τιμής»,
τη δολοφονία γυναικών και κοριτσιών εξ' αιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού τους,
τη δολοφονία γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του φύλου τους,
βρεφοκτονία βασισμένη στην επιλογή φύλου,
Στις περιπτώσεις της γυναικοκτονίας, ο θύτης συνήθως είναι άντρας αλλά και κάποιες φορές γυναίκα. Ως γυναικοκτονίες θα πρέπει να υπολογιστούν και οι ακρωτηριασμοί των γυναικείων γεννητικών οργάνων που γίνονται εθιμικά, για λόγους θρησκευτικών εμμονών, κυρίως στην αφρικανική ήπειρο.
Τα βασικά αιτία κατά κύριο λόγο, θα πρέπει να αναζητηθούν στην ενδοοικογενειακή βία που μπορεί να οφείλεται σε «πατριαρχία» ή και σε «μητριαρχία» και είναι ανεξάρτητη από την κοινή ή όχι στέγη. Φυσικά η βία έχει την πηγή της στο έλλειμα σεβασμού της ανθρώπινης ζωής και η γυναικοκτονία διαπράττεται ευκολότερα λόγω της μεγαλύτερης μυϊκής δύναμης του συνήθως άνδρα θύτη.
Ακόμα και σήμερα η γυναίκα εξακολουθεί να υποτιμάται και να αντιμετωπίζεται συχνά με απαράδεκτους και απάνθρωπους τρόπους. Η έμφυλη βία υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει χωρίς ιδιαίτερη προστασία. Στόχος όλων μας, εδώ και πολλές δεκαετίες, είναι η αυτονόητη ισότητα των ανθρώπων. Ανεξάρτητα από το φύλο, τις σεξουαλικές προτιμήσεις την καταγωγή, τη φυλή κ.α. Και είναι ένας ειλικρινής αγώνας που χρειάζεται σίγουρα υπομονή και επιμονή.
