Το ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ψηφίζει Τσίπρα δαγκωτό, δεν είναι τωρινή υπόθεση. Και όχι μόνον εκείνος προσωπικώς αλλά ολόκληρο το «σύστημα Σόιμπλε», το οποίο δεν είναι μόνο γερμανική υπόθεση, αλλά διαπερνά ολόκληρη την Βόρεια Ευρώπη. Οσοι, με εργαλεία τον κοινό νου και την απλή λογική, παρακολουθούμε τις εξελίξεις, το είχαμε καταλάβει λίαν ενωρίς. Από το καλοκαίρι του 2014. Μετά δηλαδή τις ευρωεκλογές. Οταν φάνηκε καθαρά ότι Μέρκελ και Σόιμπλε έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να τελειώσει μια ώρα αρχύτερα η θητεία της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Κάνοντάς τους τη ζωή δύσκολη. Απορρίπτοντας όλα τα αιτήματα και τις προτάσεις τους.

Είχαν ήδη επιλέξει το «άλογο» στο όποιο ποντάριζαν. Εκείνον που διέβλεπαν ότι, αν έπαιρνε την εξουσία, με «κόκκινη» σημαία, θα μπορούσε να περάσει, σχεδόν αβρόχοις ποσί, και πάντως αναιμάκτως, «χωρίς να καεί ο τόπος», όλα εκείνα που σχεδίαζαν για την Ελλάδα. Και η πραγματικότητα τους δικαίωσε.

Φυσικά και τον εμπιστεύονται. Αποδείχθηκε ότι είναι ο κατ’ εξοχήν άνθρωπός τους. Ποιος άλλος θα έκανε δημοψήφισμα, θα εισέπραττε ένα εντυπωσιακό 62% υπέρ του «Οχι» στην συμφωνία με τους δανειστές και θα το μετέφραζε, σε μια νύκτα, σε κραυγαλέο «Ναι», χωρίς η χώρα να οδηγηθεί σε κλίμα εμφυλίου σπαραγμού; 

Από την πλευρά τους είναι απολύτως φυσιολογικό το ότι τον εμπιστεύονται. Και αν επρόκειτο να γίνουν αύριο εκλογές και είχαν δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα όλα τα «χρυσά παιδιά» του συστήματος Σόιμπλε, είτε ομιλούν την γερμανική, είτε την γαλλική ή την φλαμανδική, τον θρίαμβο του ΣΥΡΙΖΑ τον είχε στο τσεπάκι του Κατρούγκαλου, εκεί μαζί με το μεταξωτό του μαντιλάκι, ο Αλέξης Τσίπρας. 

Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν τον εμπιστεύεται ο ελληνικός λαός. Και οι μετρήσεις δείχνουν ότι δεν τον εμπιστεύονται πια ούτε εκείνοι που τον ψήφισαν τον περασμένο Σεπτέμβριο. Απομένει να δούμε ποια «ψήφος» μετρά περισσότερο. Του Σόιμπλε, ή του 

κυρ-Αποστόλη, που η σύνταξή του δεν του φτάνει πια ούτε για τα πιο απαραίτητα. Ιδωμεν. 

Γ.Π. Μασσαβέτας

giorgis@massavetas.gr