Πόσο εύκολο είναι ένας κοινός θνητός να βγει στα κανάλια, στις εφημερίδες, στα ειδησεογραφικά sites; Οπως αποδείχτηκε και πρόσφατα, αρκετά εύκολο. Αρκεί να έχει φαντασία κι ένα θέμα πιασάρικο...  απ' αυτά για τα οποία ψοφάνε οι αστέρες της δημοσιογραφίας στα πανελλήνιας -αλλά και τοπικής- εμβέλειας ΜΜΕ.
Οι οποίοι αστέρες έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο, που δεν κάνουν πια το απλό, το αυτονόητο. Αυτό που οι διασημότεροι εξ αυτών διδάσκουν(;) στους μαθητές τους, στις διάφορες σχολές δημοσιογραφίας όπου κάνουν τους δασκάλους: Να διασταυρώσουν δηλαδή την είδηση.
Ναι, αυτό το απλό που μαθαίνουμε στα προκαταρκτικά μαθήματα, οι κύριοι με τα... ντοκτορά στην ειδησεογραφία το λησμόνησαν. Ή μάλλον το αγνόησαν παντελώς.
Γιατί, έχει σημασία η πλήρης αλήθεια τελικά; Και τι είναι άραγε η αλήθεια... μπροστά σε έναν πιασάρικο τίτλο τύπου "Ο τίμιος βιοπαλαιστής, το παλικάρι, ο ήρωας" και ένα σωρό άλλα τέτοια κοσμητικά επίθετα;
Και να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια;
Πολύ το ευχαριστήθηκα που την αλήθεια αυτή τη φορά την έβγαλε μια νέα συνάδελφος επαρχιακής εφημερίδας. Οχι τόσο γιατί είναι "δικιά μας" εδώ - αλλά κυρίως γιατί μας θύμισε να μην ξεχνάμε τα αυτονόητα. Ναι, τα βασικά μαθήματα δημοσιογραφίας, δεοντολογίας κ.λπ., που όχι μόνο οι των Αθηνών, αλλά κι εμείς εδώ τα έχουμε ξεχάσει (αν τα μάθαμε όλοι ποτέ, δηλαδή).
Το ευχαριστιέμαι, εννοείται, ακόμη περισσότερο που ο τυπάκος έφτιαξε ένα ωραίο σενάριο (ΟΚ, είχε κάποια κενά...) και κέρδισε επαξίως όχι το πολυπόθητο 10λεπτο δημοσιότητας, αλλά κάμποσες ώρες! Τόσες, που και να είχε όντως βρει τα 250 χιλιάρικα και να τα είχε κρατήσει, δεν θα του φτάνανε να πληρώσει για να παίζει έτσι στα κανάλια.

Μαρία Τομαρά