Πριν μέρες η "Ε" ανέδειξε και ένα άλλο παρόμοιο περιστατικό, όπου μια γυναίκα και τα δύο ενήλικα νοητικά στερημένα παιδιά της ζουν σε ένα υπόγειο της... κακιάς ώρας, χωρίς πόρτα μέσα στην μπόχα και την υγρασία. Κι ένας άλλος αποφυλακισθείς για ναρκωτικά, ζει στο αυτοκίνητό του.

Ο καθένας ίσως έχει να διηγηθεί μια ιστορία, για ένα παλιό σπίτι στη γειτονιά του, εγκαταλειμμένο στη φθορά του χρόνου, ελεύθερο για κάθε ταλαίπωρο, που το χρησιμοποιεί ως στέγη. Κι αυτά τα καταφύγια ζωντανών φαντασμάτων, άλλα σε καλύτερη και άλλα σε χειρότερη κατάσταση, συχνά κρύβουν από τα μάτια της γειτονιάς αυτούς που θέλουν να βρουν καταφύγιο. Αλλες φορές πάλι, όταν κάποιος κοιμάται στο αυτοκίνητο ή σε ένα οικόπεδο, οι περίοικοι άλλοτε ξεσηκώνουν θύελλα αντιδράσεων κι άλλοτε βοηθούν όπως μπορούν.

Σε κάθε περίπτωση, τέτοιου είδους περιστατικά φέρνουν στο προσκήνιο επιτακτικά το ζήτημα εξεύρεσης ενός χώρου που θα προορίζεται για τη στέγαση μόνιμα ή περιστασιακά ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη. Βέβαια κατά το παρελθόν είχαν γίνει ενέργειες σε αυτή την κατεύθυνση αλλά το σχέδιο δεν ευδοκίμησε.

Από την άλλη, η δυσπιστία ενός περιθωριακού ατόμου που φοβάται ότι θα τον παραδώσουν στην Αστυνομία, κάνει πιο δύσκολο τον εντοπισμό τέτοιων περιπτώσεων. Εκεί χρειάζεται η ευαισθητοποίηση της γειτονιάς, να σηκώσει κάποιος το τηλέφωνο και να οδηγήσει τους κοινωνικούς λειτουργούς της Πρόνοιας στον άνθρωπο που χρειάζεται βοήθεια, για να σπάσει επιτέλους και το τείχος της καχυποψίας των ανθρώπων αυτών απέναντι σε κάθε υπηρεσία ή άνθρωπο θελήσει να τους βοηθήσει.