Ο λόγος τους, γεμάτος μένος εναντίον του μετανάστη, του αλλόθρησκου, του λάθος φυλής συνανθρώπου. Είναι οι φανατικοί, αυτοί οι οποίοι βλέπουν παντού γύρω τους εχθρούς που έρχονται να πλήξουν τα συμφέροντα της χώρας, να πάρουν τη δουλειά μας, να καταστρέψουν τις παραδόσεις και αξίες της φυλής μας. Ποιοι είναι; Μα τους ψηφίζουμε, τους τοποθετούμε σε καίριες κοινωνικές και πολιτικές θέσεις και έτσι βρίσκουν βήμα για να περνάνε τις ιδέες τους. Γράφουμε γι' αυτούς, τους προβάλλουμε στα μέσα ενημέρωσης και την επόμενη φορά, στην επόμενη δήλωση, γίνονται πιο επικριτικοί και πιο ακραίοι. Τους παραδίδουμε στο κοινό τους που κουνάει επιδοκιμαστικά το κεφάλι, γιατί κανένας άλλος δεν δίνει στον πολίτη κάτι το χειροπιαστό για να πιστέψει στο αύριο. Και ο πολίτης χειροκροτεί και τους επιβραβεύει με μια ψήφο είτε από πεποίθηση, είτε, έστω, διαμαρτυρίας.
Το έδαφος, άλλωστε, σε περιόδους κρίσης αξιών, αμφισβήτησης και αβεβαιότητας σαν αυτή που διανύουμε προσφέρεται για θεωρίες συνωμοσίας.
Τα σενάρια περί συνωμοσίας και πρακτορολογίας -γιατί δεν είναι και κόσμιο να τα χαρακτηρίσει κανείς αλλιώς- δείχνουν μια βαθιά κρίση και σήψη στον τρόπο που η κοινωνία μας και το πολιτικό σύστημα αξιολογεί τα πράγματα. Τα μέσα ενημέρωσης, επίσης, ευθυνόμαστε σε μεγάλο βαθμό για αυτήν την κατάντια. Η αξιολόγηση των ειδήσεων και η πραγματική ενημέρωση έχουν περάσει προ πολλού σε δεύτερη μοίρα. Προηγείται η χειραγώγηση της μάζας, το εύπεπτο, το πιασάρικο ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομάσει κανείς τον εντυπωσιασμό στις μέρες μας.