Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι γνωστό ότι εορτάζεται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών. Για πρώτη φορά γιορτάστηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στη Νέα Υόρκη. Η 8η Μαρτίου προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών του 1910, ώστε να καθιερωθεί μια Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας και το 1977 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών κάλεσε τα κράτη-μέλη να ανακηρύξουν την 8η Μαρτίου ως Ημέρα του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Γυναικών.
Σήμερα και μετά από αγώνες, τα δικαιώματα των γυναικών έχουν αποτυπωθεί σε πολιτικά και νομικά κείμενα, διακηρύξεις και συμβάσεις. Δυστυχώς όμως, ακόμα και σήμερα, ο δρόμος της ισοπολιτείας και της απάλειψης των διακρίσεων λόγω φύλου παραμένει μακρύς και στη χώρα μας. Βέβαια, φέτος οι Ελληνίδες συνέβη να γιορτάσουμε τη χθεσινή μέρα στον απόηχο της ευτυχούς συγκυρίας για τη χώρα να εκλέξει στο ύπατο αξίωμα της Προεδρίας της Δημοκρατίας μια γυναίκα. Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία αναλαμβάνει τα καθήκοντά της στις 13 Μαρτίου, είναι η πρώτη Ελληνίδα αρχηγός κράτους στα 200 χρόνια ύπαρξής του. Κι η εκλογή μιας γυναίκας στο ύπατο αξίωμα της χώρας ελπίζουμε να σηματοδοτεί όχι τυπικά και μόνο, αλλά και ουσιαστικά τη μετάβαση σε μια μετανεωτερική κοινωνία και να συνδεθεί με θεμελιώδεις αλλαγές και μετασχηματισμούς στην αντιμετώπιση της ανισότητας των φύλων στην εργασία, την πολιτική και άλλους τομείς.
Γιατί η Ελλάδα παραμένει πολύ πίσω σε ό,τι προβλέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία για την ισότητα των φύλων σε θεμελιώδεις τομείς όπως η εργασία. Ειδικά στον ιδιωτικό τομέα οι κανόνες για την απασχόληση (συμπεριλαμβανομένης της ίσης αμοιβής, κοινωνικής ασφάλισης, βελτιωμένων συνθηκών εργασίας και προστασίας από παρενόχληση και συμπεριφορές bullying) κονιορτοποιήθηκαν με πρόσχημα την οικονομική κρίση και την επιβίωση των μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση υπάρχουν περισσότερες γυναίκες που ζουν στη φτώχεια, παρά άντρες. Επίσης, υποεκπροσωπούνται στον ψηφιακό τομέα της Ευρώπης, ενώ εξακολουθεί να υπάρχει έντονη ανάγκη καταπολέμησης μορφών βίας σε βάρος των γυναικών, ακόμη και μετά την επικύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης. Επίκαιρο δυστυχώς παραμένει και το θέμα της ισότιμης συμμετοχής των γυναικών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
