Η κατάσταση φυσικά, όπως και να έχει, αξιολογείται ως σοβαρή και σε καμία περίπτωση οι συστάσεις των επίσημων φορέων δεν μπορούν από το ένα αυτί να μπαίνουν και από το άλλο να βγαίνουν.
Διαβάσαμε χθες σε έγκριτα μέσα ενημέρωσης του Νομού Ηλείας τις σοβαρές καταγγελίες του δημάρχου Πύργου Τάκη Αντωνακόπουλου, ο οποίος αναφέρει ότι άτομα που λόγω κορονοϊού έχουν τεθεί σε καραντίνα, σουλατσάρουν έξω ανενόχλητοι συνεχίζοντας τις κοινωνικές τους επαφές.
Οι καταγγελίες αυτές φυσικά προκάλεσαν την αντίδραση της Δικαιοσύνης, με την Εισαγγελία Πύργου να διατάσσει προκαταρκτική εξέταση. Πώς όμως είναι δυνατόν, μέσα σε όλα όσα βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες, κάποιος του οποίου κρίνεται ως απαραίτητος ο κατ' οίκον περιορισμός του, να αγνοεί τις συστάσεις και χωρίς να υπολογίζει το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο να κυκλοφορεί ελεύθερα; Το ερώτημα φυσικά είναι ρητορικό. Αλλωστε μόνο με όρους παράνοιας μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει αυτή τη στάση.
Από την άλλη, και ενώ έχουν απαγορευθεί οι μαζικές κοινωνικές συγκεντρώσεις (συνέδρια, παρακολούθηση αθλητικών και πολιτιστικών γεγονότων κ.ά.), δεν ισχύει το ίδιο για τους ναούς. Από την πλευρά της η Ιερά Σύνοδος, ενώ αρχικά προτρέπει “όσοι παρουσιάζουν συμπτώματα ασθενείας, αλλά και όσοι ανήκουν στις υγειονομικώς ευπαθείς ομάδες, πάσχοντες από αναπνευστικά προβλήματα ή σακχαρώδη διαβήτη ή καρδιαγγειακά νοσήματα, ως και οι ανοσοκατεσταλμένοι, να αποφύγουν προσωρινώς την έξοδο από την οικία τους, εάν δεν είναι απολύτως απαραίτητο”, σε άλλο σημείο της ανακοίνωσης αναφέρει: “Για τα μέλη της Εκκλησίας, η προσέλευση στη Θεία Ευχαριστία και η κοινωνία από το Κοινό Ποτήριο της ζωής, ασφαλώς και δεν μπορεί να γίνει αιτία μετάδοσης ασθενειών, γιατί οι πιστοί όλων των εποχών γνωρίζουν ότι η προσέλευση στη Θεία Κοινωνία, ακόμη και εν μέσω πανδημίας, συνιστά αφ᾿ ενός μια έμπρακτη κατάφαση αυτοπαράδοσης στον Ζώντα Θεό, και αφ᾿ ετέρου τρανή φανέρωση αγάπης, η οποία κατανικά κάθε ανθρώπινο και ίσως δικαιολογημένο φόβο”.
Οσο η Πολιτεία με τη στάση της εξαιρεί από τα προληπτικά περιοριστικά μέτρα τη συγκεκριμένη κοινωνική δραστηριότητα, τόσο υπάρχουν περιθώρια και για αυτοεξαιρέσεις.
