Σε 36 χρόνια κάθειρξη για το βιασμό της ανήλικης κόρης του καταδικάστηκε πατέρας από το Εφετείο Ναυπλίου και σε 4 χρόνια φυλάκιση η μητέρα, για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο και άσκηση ενδοοικογενειακής βίας. Η δίκη για το βιασμό της ανήλικης έπαιρνε αναβολές επί δύο χρόνια, πριν εκδικαστεί στις 29 Οκτωβρίου. Μάλιστα είχε παρενέβη και βουλευτής Αργολίδας καταθέτοντας ερώτηση στη Βουλή για τις 6 αναβολές, που συνολικά δόθηκαν μέχρι να απονεμηθεί Δικαιοσύνη. Η συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι η μοναδική που η εκδίκασή της καθυστερούσε, καθώς στην Ελλάδα ακόμα και οι δικογραφίες σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκου συσσωρεύονται στις εκκρεμείς υποθέσεις που γεμίζουν ασφυκτικά τα πινάκια των Δικαστηρίων. Γίνεται λοιπόν εμφανής η αναγκαιότητα εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας που αφορά τέτοιου είδους υποθέσεις. Ειδικά όταν τα στοιχεία για τη σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων αποκαλύπτουν ότι 10% έως 20% των παιδιών στην Ευρώπη, μεταξύ αυτών και ελληνόπουλα, πέφτουν θύματα κάποιας μορφής σεξουαλικής κακοποίησης.
Επιπλέον στην Ελλάδα οι καταδικασθέντες για σεξουαλικά εγκλήματα αυτής της μορφής, πέρα από την ποινή που τους επιβάλει το δικαστήριο, δεν υποβάλλονται σε κανενός άλλου είδους εποπτεία μέσα στις φυλακές ή όταν βγουν απ’ αυτές. Οπως για παράδειγμα η υποχρεωτική ψυχιατρική παρακολούθησή τους όσο εκτίουν την ποινή τους, για να περιοριστούν οι πιθανότητες να επαναλάβουν το αδίκημα. Ακόμη σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει αυστηρή εποπτεία και μετά την αποφυλάκιση των θυτών.
Κάποιες χώρες όπως η Πολωνία, η Βρετανία, η Ρωσία και η Τσεχία έχουν θεσπίσει μέχρι και υποχρεωτικό χημικό ευνουχισμό για όσους εμπλέκονται σε εγκλήματα παιδεραστίας και αιμομιξίας.
Πάντως ακόμα κι αν δεν υιοθετηθούν μέτρα όπως το παραπάνω θα πρέπει οπωσδήποτε να εκσυγχρονιστεί το νομοθετικό πλαίσιο και στη χώρα μας, με κύριο στόχο την προστασία των παιδιών.
