Γιούλα Σαρδέλη

Δεν το φαντάζονταν πριν από μερικά χρόνια οι κάτοικοι των πολυκατοικιών της οδού Πραξιτέλους, αυτό που καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν ανοίγοντας τις πόρτες τους, μεσημέρι και βράδυ.
Η περιοχή έχει αρκετό πράσινο, ο δρόμος δεν είναι ιδιαίτερα πολυσύχναστος και το παρκάρισμα δεν αποτελεί πρόβλημα ποτέ στο σημείο αυτό.
Πού να το φαντάζονταν ότι τα πράγματα θα αγρίευαν τόσο, που οι κάτοικοι θα φοβούνταν την ώρα και τη στιγμή που θα χτυπούσαν τα κουδούνια των 3 σχολείων "για έξω" (Γυμνάσιο Παραλίας, 3ο Λύκειο, ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ).
Η πραγματικότητα έχει ως εξής: Πριν την έναρξη των μαθημάτων, από τις 7.30 το πρωί κιόλας, ενδιάμεσα στα μαθήματα στις κοπάνες, το μεσημέρι στο σχόλασμα και τέλος το βράδυ, παιδιά στην εφηβεία αράζουν στις πιλοτές των πολυκατοικιών, στα πάρκινγκ και στις αυλές. Και δε λέμε ότι αυτό είναι κακό. Εντάξει, το ότι δίνουν εκεί τα ραντεβού τους και ζουν τον έρωτά τους, το συνηθίσαμε, το θεωρήσαμε και ρομαντικό ως ένα σημείο… Το ότι φτάνει όμως ως τα μπαλκόνια η μυρωδιά από αυτά τα διάφορα που καπνίζουν και από τις βενζίνες που σνιφάρουν, δεν μπορεί να το συνηθίσει κανείς...
Ούτε το να μαζεύουν οι κάτοικοι από τις πόρτες τους τα σακουλάκια από τις ουσίες, τα χαρτάκια και τα μπουκάλια κάθε μέρα είναι λογικό, τη στιγμή που πρόκειται για έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από το δικό τους. Εκτός αυτού, στις πολυκατοικίες ζουν και παιδιά δημοτικού, τα οποία δεν είναι υποχρεωμένα να έρχονται σε επαφή με αυτές τις εικόνες, ούτε και τις μυρωδιές!
Τα πιτσιρίκια τα οποία δυστυχώς έχουν πέσει σε αυτή την καθημερινότητα, δεν είναι εγκληματίες. Η παρουσία ενός και μόνο αστυνομικού, ο οποίος θα μπορούσε να κόβει μια-δυο βόλτες το μεσημέρι και το βράδυ, μέσα στο ωράριό του, θα τα "τρόμαζε" σε ένα βαθμό. Και ενδεχομένως θα τα απέτρεπε από μία πιο ευρεία χρήση, αν μη τι άλλο καθημερινή!
Εννοείται πως κανείς από τους κατοίκους δεν καλεί την Αστυνομία μεμονωμένα, γιατί όπως είναι λογικό, υπάρχει φόβος ... αντιποίνων στα αυτοκίνητα και στα σπίτια τους ...