Ο κάθε Ελληνας εργαζόμενος συμπαρίσταται και δείχνει αλληλεγγύη στον άνεργο συμπολίτη του, σ’ αυτόν που δούλευε κι έχασε τη δουλειά του λόγω της κρίσης. Και αγωνιά για το δικό του μέλλον, του γείτονα, του φίλου του. Γιατί με όσα ζούμε σήμερα, με τις παράλογες και απάνθρωπες απαιτήσεις των δανειστών μας, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα έχει και αύριο δουλειά. Ακόμα και οι δημόσιοι, οι δημοτικοί υπάλληλοι βάλλονται και οι "αφεντάδες" μας ζητούν τις απολύσεις τους, έχοντας βρει ως θύματα εκείνους που διορίστηκαν με ρουσφέτια.
Αλήθεια, πριν το ΑΣΕΠ πόσοι διορίστηκαν αξιοκρατικά; Μειοψηφία ήταν αυτοί που προσλαμβάνονταν μετά από διαγωνισμούς. Κακώς, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Ηρθε ο αείμνηστος Πεπονής που αψήφησε το πολιτικό κόστος κι έκανε το σωστό κι επέβαλε το δίκαιο, την αξιοκρατία, τις ίσες ευκαιρίες.
Ομως, σήμερα μετά από τόσα χρόνια είναι απάνθρωπο να έρχεσαι να τιμωρήσεις και να εξοντώσεις ανθρώπους, που με τη δουλειά τους έκαναν οικογένεια και στήριξαν τη ζωή τους. Η απόλυση και η ανεργία περισσότερο τούτες τις εποχές είναι τραγική εξέλιξη, αποτελεί καταδίκη. Αυτό ισχύει για όλους και περισσότερο για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, που μια ζωή ήταν παρατημένοι στην τύχη τους και οι οποίοι έχουν πολύ μεγαλύτερες απώλειες με την κρίση.
Ομως, εκείνο που εξοργίζει τον καθένα, είναι η αδιαφορία και η υποκρισία των πολιτικών μας. Βλέπεις στην τηλεόραση στελέχη της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ (με υπουργική θητεία σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ) να υποστηρίζουν χωρίς ντροπή ότι τους υπό απόλυση δημοσίους και δημοτικούς υπαλλήλους δεν τους διόρισαν αυτοί. Ποιος τους διόρισε βρε παλικαράκια; Ο άλλος, ο διπλανός σας, ο αρχηγός σας; Αυτοί οι διορισμοί δεν εξασφάλιζαν την επανεκλογή σας; Αχάριστοι και υποκριτές, μικρόψυχοι εαυτούληδες δείχνετε. Αναλάβετε τις ευθύνες σας και ζητείστε και καμιά συγγνώμη, ειλικρινή από τους πολίτες και τον τόπο. Ντροπή, φιλότιμο δεν έχει μείνει;