Ήταν Μάιος του 2017 όταν σε ένα ρεπορτάζ με την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ η υπεύθυνη του Γραφείου Ενημέρωσης δήλωνε ότι η Μεσσηνία είναι ανέτοιμη και χωρίς σχέδιο για την υποδοχή προσφύγων και μεταναστών. Τότε όλο και πιο συχνά γινόμασταν μάρτυρες της αγωνιώδους προσπάθειας να βρεθεί τελευταία στιγμή ένας κατάλληλος χώρος για τη νέα καραβιά προσφύγων και παράτυπων μεταναστών, οι οποίοι έφταναν ή ετοιμάζονταν να φύγουν από τις ακτές της Μεσσηνίας.
Αυτό άλλαξε για ένα μακρύ χρονικό διάστημα από το 2019 και μετά, ώσπου τη Δευτέρα του Πάσχα η Καλαμάτα υποδέχτηκε 184 παράτυπους μετανάστες και πρόσφυγες σε συνθήκες πανδημίας, ενώ κάποιοι από αυτούς βρέθηκαν θετικοί στον Covid-19. Φυσικά, κανένας επίσημος πολιτειακός θεσμός στο νομό δεν είχε πάρει την ευθύνη να συγκαλέσει μια σύσκεψη, ώστε να θέσει την ανάγκη για ένα οργανωμένο σχέδιο υποδοχής και προσωρινής φιλοξενίας προσφύγων και παράτυπων μεταναστών υπό την απειλή του κορονοϊού. Αντίθετα, όπως ακριβώς γινόταν και πριν την πανδημία, κλείσαμε τα μάτια σε ένα υπαρκτό πρόβλημα και... αυτοσχεδιάσαμε ως Πολιτεία και ως κοινωνία.
Μιλώντας τότε, το Μάιο του 2017, με το Γραφείο της Υπατης Αρμοστείας στην Αθήνα για τους πρόσφυγες, και χωρίς την απειλή της διασποράς και διάδοσης του Covid-19, η υπεύθυνη ενημέρωσης του Γραφείου επεσήμανε ότι ένα από τα συμπεράσματα του κλιμακίου στη Μεσσηνία ήταν και η ανάγκη να υπάρχει από πριν ένα οργανωμένο σχέδιο διαχείρισης των αφίξεων στην περιοχή και όχι τελευταία στιγμή να τρέχουμε να προλάβουμε και να αυτοσχεδιάζουμε. Και κατέστησε σαφές πως «εφόσον έχουμε αφίξεις προσφύγων ή μεταναστών σε μια περιοχή, θα πρέπει να υπάρχουν διαδικασίες υποδοχής και ταυτοποιήσεις γι' αυτούς τους ανθρώπους».
Οταν λέμε υποδοχή και ταυτοποίηση, δεν εννοούμε βέβαια απλά και μόνο τις γραφειοκρατικές διαδικασίες, εννοούμε «και έναν χώρο ώστε οι άνθρωποι αυτοί να μείνουν με το που θα φτάσουν· εννοούμε την παροχή βασικής ιατρικής βοήθειας, φαγητού και νερού και εννοούμε ότι θα καλύπτει τις βασικές τους ανάγκες». Αυτό όμως που έχει πρωτεύουσα σημασία είναι «το αν υπάρχουν έτοιμες διαδικασίες και αν υπάρχει ένα σχέδιο και όχι την τελευταία στιγμή, όταν φτάνει μια καραβιά ανθρώπων, να ψαχνόμαστε όλοι πού θα πάνε, τι θα γίνει...».
