Και δεν έχει να κάνει μόνο με τους χαραμοφάηδες που παραμένουν στη θέση τους, ούτε με τους εργατικούς που βγάζουν και τη δουλειά των κοπανατζήδων. Είναι ζητήματα που έχουν να κάνουν με το πόσο το Δημόσιο δείχνει φιλική διάθεση απέναντι στην όποια επενδυτική δραστηριότητα, πόσο συμβάλλει στις μεμονωμένες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες ιδιωτών, πόσο βάζει φρένο στις -ως συνήθως- υπερτιμολογημένες εργασίες και στους υπέρογκους προϋπολογισμούς έργων...

Είναι ακόμα η όλη λογική και η γραφειοκρατία με την οποία λειτουργεί η κάθε δημόσια υπηρεσία. Χαρακτηριστικό πως η γραφειοκρατία αυξάνεται σε συγκεκριμένες υπηρεσίες με κάθε νέο νόμο και κάθε νέα διάταξη. Αυτό το... τέρας δείχνει όλο και περισσότερο τα δόντια του, την ώρα που οι υπηρεσίες δεν έχουν ούτε... χαρτί για να εκτυπώσουν το πλήθος των δικαιολογητικών που επιβάλλονται με κάθε νέα διάταξη που φιλοδοξεί να... βελτιώσει τον δημόσιο τομέα. 

"Να απολυθούμε όλοι! Να οργανωθεί εξ αρχής όλος ο δημόσιος τομέας και να γίνουν προσλήψεις από την αρχή, κι από εκείνους που απολύθηκαν!" λένε κάποιοι. 

Εντάξει... ίσως να μη χρειάζεται να φτάσουν τα πράγματα ως εκεί. Ομως, αν και πάλι προκύπτει ζήτημα για το ποιος θα κάνει την οργάνωση των υπηρεσιών και την επιλογή εκείνων που θα προσληφθούν σε κάθε θέση... διευθυντή, προϊσταμένου, υφιστάμενου, δίπλα στο σπίτι του ή κοντά στο πατρικό του -λες και όλα έχουν αφεθεί υπό την καθοδήγηση του ίδιου προγραμματισμένου από παλιά αυτόματου πιλότου- ε, τότε ίσως θα 'πρεπε να δοθεί ο λόγος για προτάσεις και στον ιδιωτικό τομέα.