Το 90% των παιδιών που πέφτουν θύματα κακοποίησης γνωρίζει τον θύτη. Το 60% των παιδιών κακοποιείται σεξουαλικά από μέλη της οικογένειας ή συγγενείς του και το 40% αυτών κακοποιείται από μεγαλύτερα ή πιο δυνατά σωματικά παιδιά.

Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο· όλοι δυσκολεύονται να αναφερθούν σε αυτήν, αλλά πίσω από τις κλειστές πόρτες υπάρχει μια άλλη αλήθεια. Άλλωστε αφορμή για το άρθρο αυτό αποτέλεσε μια καμπάνια της Εταιρείας κατά της Κακοποίησης του Παιδιού «Ελίζα», για την προάσπιση των δικαιωμάτων και της ασφάλειας των παιδιών. Δυστυχώς, σε ό,τι αφορά τα περιστατικά κακοποίησης ξέρουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου, αυτό που φαίνεται. Αλλά στο αθέατο μέρος βρίσκονται χιλιάδες παιδιά που σιωπούν γιατί φοβούνται ότι δεν θα τα πιστέψουν, γιατί ντρέπονται, γιατί νομίζουν ότι είναι δικό τους λάθος, γιατί φοβούνται τον δράστη, γιατί αισθάνονται ένοχα…

Οι αριθμοί μάς λένε ότι ένα στα πέντε παιδιά είναι θύμα μιας μορφής σεξουαλικής κακοποίησης. Φυσικά το φάσμα της σεξουαλικής κακοποίησης περιλαμβάνει πολλές μορφές, όπως η έκθεση σε πορνογραφικό υλικό, η λεκτική σεξουαλική παρενόχληση, η σεξουαλική παρενόχληση με επαφή και η σεξουαλική παραβίαση, δηλαδή ο βιασμός.

Τα παιδιά για χιλιάδες λόγους δυσκολεύονται να εκφράσουν αυτό που τους συμβαίνει, γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος των προσώπων που βρίσκονται δίπλα τους (γονέων, δασκάλων κοκ). Πολύ δύσκολη συνθήκη είναι όταν η κακοποίηση προκύπτει μέσα από τον κύκλο οικείων προσώπων, κάτι που είναι και το συχνότερο.

Βασική μας αρχή θα πρέπει να είναι ότι δεν σιωπούμε, δεν κάνουμε ότι δεν ακούσαμε ή δεν είδαμε, ακόμη και αν έχουμε αποκλειστικά και μόνο υποψίες. Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε παιδί που έχει την ανάγκη ενός μεγάλου, με πολλή προσοχή και σεβασμό στην αξιοπρέπεια του παιδιού και ερχόμαστε σε επικοινωνία με τους αρμόδιους κατά περίπτωση επαγγελματίες, προκειμένου να μας κατευθύνουν για τις επόμενες απαραίτητες κινήσεις για την προστασία του.