Φίλος ο συνομιλητής μου με παρακίνησε να γράψω για τα προβλήματα και την κατάσταση του κόσμου, για την οποία αδιαφορούν τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης. “Μην φοβάσαι, δεν θα χαρακτηριστείς αντιπολιτευόμενος ή λαϊκιστής, αλλά βρε αδελφέ, να ακουστεί μια φωνή για τις δυσκολίες που βιώνει καθημερινά ο απλός κόσμος, εγώ, εσύ και οι άλλοι, γιατί δεν είμαστε λίγοι”, ήταν η προτροπή του. Τον άκουσα, ξεπέρασα τους δισταγμούς μου και παρουσιάζω την εικόνα των ανθρώπων που γνωρίζω και οι οποίοι δύσκολα τα φέρνουν βόλτα.

Το ρεύμα που έχει εκτοξευτεί στα ύψη, είναι το πρώτο ζήτημα που “καίει”. Λογαριασμός μηνιαίος σε ιδιωτικό πάροχο, ήταν στα 70 ευρώ και κάτι, ανέβηκε στα 80 ευρώ και κάτι και ο τελευταίος “πέταξε” στα 120 ευρώ. Κεραμίδα. Και όπως λένε, έχει και άλλη αύξηση.

Οσον αφορά τα αγαθά πρώτης ανάγκης που ψωνίζει ο καθένας μας από τα σούπερ μάρκετ και τους φούρνους, σε κάποιες περιπτώσεις το μισό κιλό ψωμί κάνει 1,09. Σφαλιάρα. Δεν υπάρχει είδος που να μην έχει ανέβει, ακόμα και τα φθηνά της ετικέτας της αλυσίδας του σούπερ μάρκετ.

Στα ενοίκια, “προσφορά και ζήτηση, ο νόμος της αγοράς”, μου εξηγούσε ένας τύπος που δήλωνε μάλιστα παλιός αριστερός και πασόκος. Ανέβηκαν οι αντικειμενικές, πληρώνουν και ΕΝΦΙΑ οι ιδιοκτήτες και τον λογαριασμό καλούνται να τον πληρώσουν οι ενοικιαστές. Αν είσαι χρόνια σε ένα σπίτι και έχεις καλό ιδιοκτήτη, είσαι τυχερός. Δυάρια και τριάρια στα ύψη, απλησίαστα, ακριβότερα από το 4άρι που μένει ο φίλος μου στο κέντρο της πόλης. Ο άλλος “ματώνει” για να πληρώσει τη δόση του δανείου του σπιτιού που αγόρασε την εποχή των παχιών αγελάδων, τότε που είχε καλό μηνιάτικο.

Αν έχεις παιδί που σπουδάζει και έχεις και δεύτερο ενοίκιο, πετάγεσαι στον ύπνο σου. Και αν έχεις και δεύτερο παιδί που δίνει πανελλαδικές, τρελαίνεσαι.

Συγγνώμη για το μαύρισμα της ψυχής, αλλά είναι η πραγματικότητα που βιώνει αρκετός κόσμος και αποσιωπάται. Χαλάει το αφήγημα της… ανάπτυξης.