“Οι γυναίκες άκουσαν, έμαθαν, εμπιστεύτηκαν ότι υπάρχουν δομές, υπάρχουν ειδικοί επιστήμονες, πως υπάρχουν αυτιά πλέον να τις ακούσουν” είπε η υφυπουργός για τη Δημογραφική Πολιτική και την Οικογένεια Μαρία Συρεγγέλα, κατά την παρουσίαση στη Βουλή των δράσεων για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας, με αφορμή και τα στοιχεία της 2ης Ετήσιας Έκθεσης για τη Βία κατά των Γυναικών.
Είναι όμως αυτό αρκετό, όταν κατά κοινή ομολογία γυναικών θυμάτων βίας η γυναίκα που θα προσπαθήσει να απαγκιστρωθεί από έναν βίαιο σύντροφο βρίσκεται αντιμέτωπη με την αργή απονομή της δικαιοσύνης;
Η ενδοοικογενειακή βία ως κοινωνικό φαινόμενο διαρκώς διογκώνεται και οι μισές ανθρωποκτονίες εμπίπτουν στην κατηγορία των γυναικοκτονιών. Τα στοιχεία της 2ης Ετήσιας Έκθεσης για τη Βία κατά των Γυναικών είναι αποκαλυπτικά: Κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο, γίνονται 11 γυναικοκτονίες στην Ελλάδα, ενώ οι μισές (30,4% - 50%) από τις ανθρωποκτονίες με θύματα γυναίκες είναι γυναικοκτονίες. Στη γραμμή SOS 15900 το 2021 έγιναν 6.797 καταγγελίες βίας, ενώ 5.491 άτομα απευθύνθηκαν στα 43 συμβουλευτικά κέντρα και 198 γυναίκες φιλοξενούνται μαζί με τα παιδιά τους στους 19 ξενώνες γυναικών θυμάτων βίας.
Η αύξηση των καταγγελιών κατά 8% σε σχέση με το 2020 είναι πάντως ενθαρρυντική, γιατί όσο περισσότερα περιστατικά έρχονται στο φως της δημοσιότητας τόσο απελευθερώνεται η κοινωνία από ταμπού και προκαταλήψεις και οι άνθρωποι αρχίζουν και μιλούν για αυτά που τους συμβαίνουν.
Όμως, παρά την αλλαγή στάσης της κοινωνίας και την ύπαρξη υποστηρικτικών δομών, τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας έρχονται αντιμέτωπα ακόμα με καθυστερήσεις στην εκδίκαση των υποθέσεών τους, ενώ οι θύτες συνεχίζουν να έρχονται σε επαφή με τα θύματα εφόσον μπορούν και επικοινωνούν με τα παιδιά τους. Άλλωστε, ο νόμος της ενδοοικογενειακής βίας αντιμετωπίζει σχεδόν όλα τα αδικήματα ως πλημμελήματα και στην πράξη δεν είναι και τόσο απλή η παρότρυνση στις γυναίκες “μίλα, κατάγγειλε”, γιατί το να το καταγγείλουν δεν αρκεί για να είναι ασφαλείς.
