Η δημοτική αρχή δεν είχε κανέναν ενδοιασμό. Ηταν φανερό πως ήταν σε συνεννόηση και είχε αποδεχθεί το αίτημα των αποστράτων. Είχε και την επιστημονική τεκμηρίωση από τη Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών, η οποία έκρινε ότι υπάρχει ελεύθερος δημόσιος χώρος στο αναπλασμένο πεζοδρόμιο, στα “Ουζάκια”. Υπήρχε ένα ελεύθερο παρτέρι νότια του Εργατικού Κέντρου, για να μετεγκατασταθεί το μνημείο. Αλλωστε, σε παρτέρι εγκαταστάθηκε και το Μνημείο Φωτός στην κεντρική πλατεία. Δεν… χάθηκε ο κόσμος για λιγότερο πράσινο...
Οι μειοψηφίες δίστασαν και ψήφισαν λευκό. Μέτρησαν το πολιτικό κόστος, φοβήθηκαν μην στενοχωρήσουν τους αποστράτους και χάσουν τις ψήφους τους. Σκέφθηκαν ότι δεν πρέπει να τις πάρει όλες η δημοτική αρχή. Ορθά ζήτησαν να συγκροτηθεί μια επιτροπή ειδικών που θα προτείνει τη χωροθέτηση μνημείων. Αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες και ιστορικοί που δεν θα λογαριάζουν ψήφους και θα βλέπουν την εικόνα της πόλης στο σήμερα και πολύ περισσότερο στο αύριο. Το ίδιο είχαν ζητήσει και για το Μνημείο Φωτός. Και δεν ακούστηκαν. Και τώρα συμβιβάστηκαν, φοβήθηκαν και ψήφισαν λευκό.
Στο επόμενο διάστημα θα ακολουθήσουν κι άλλα παρόμοια αιτήματα για νέα μνημεία ή μετακίνηση υπαρχόντων. Με τέτοια λογική και λειτουργία ποιος θα αρνηθεί την εγκατάσταση και άλλων μνημείων στην Αριστομένους ή στην κεντρική πλατεία, στη βιτρίνα της πόλης; Και μην επιχειρηματολογήσει κάποιος ότι είναι θέμα απόδοσης τιμής στους πεσόντες για την πατρίδα. Δεν υπάρχει συμπολίτης μας που να μη θέλει την απόδοση τιμής σε αυτούς που θυσιάστηκαν για την ελευθερία. Ούτε είναι επιχείρημα ότι και στα χωριά, όπως ακούστηκε, τα μνημεία με τους πεσόντες είναι στην κεντρική πλατεία.
Αν η Καλαμάτα βλέπει το μέλλον της με όρους περασμένων δεκαετιών, είναι καταδικασμένη. Με άλλη νοοτροπία και άλλα μυαλά θα έχει ελπίδα η αναπτυξιακή της προοπτική και θα γίνει πιο ελκυστική η εικόνα της.
