Κάθε ιστορία που έρχεται στο φως και αφορά κακοποιημένα παιδιά ή παιδιά που μεγαλώνουν σε ακατάλληλα περιβάλλοντα, γεννά ερωτήματα για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι θεσμοί και κατά πόσο υποστηρίζεται το έργο των κοινωνικών υπηρεσιών αλλά και των εισαγγελικών λειτουργών.
Το 1996 με το νόμο 2447/1996 (άρθρο 52) προβλέπεται η ίδρυση σε κάθε Πρωτοδικείο κοινωνικής υπηρεσίας που θα λειτουργεί ως αυτοτελής και αποκεντρωμένη υπηρεσία υπό την εποπτεία των υπουργείων Δικαιοσύνης και Υγείας. Ο ρόλος των κοινωνικών υπηρεσιών των Πρωτοδικείων είναι να ασκούν τις γνωμοδοτικές και αποφασιστικές αρμοδιότητες και να επικουρούν εν γένει στο έργο του δικαστηρίου. Ο ίδιος νόμος προέβλεπε επίσης ότι με Προεδρικά Διατάγματα θα μπορούν να ιδρυθούν και να λειτουργήσουν στις κοινωνικές υπηρεσίες ορισμένων τουλάχιστον Πρωτοδικείων και άλλα τμήματα, εκτός από αυτό που αφορά τους ανηλίκους, με αρμοδιότητες συναφείς προς τις αρμοδιότητες του δικαστηρίου.
Μόνο που ουδέποτε, από το 1996 μέχρι και σήμερα, ιδρύθηκαν αυτές οι υπηρεσίες, που (αν υπήρχαν) θα προσέφεραν τα μέγιστα στην υποστήριξη του δικαστικού έργου στις υποθέσεις που αφορούν παιδιά (επιτροπείες, αναδοχές, επιμέλειες, διερεύνηση καταγγελιών κ.ο.κ.), αλλά και σε εξειδικευμένα θέματα όπως οι δικαστικές συμπαραστάσεις. Αλλά όπως όλοι ξέρουμε αυτές οι υπηρεσίες δεν λειτούργησαν ποτέ, ενώ πέρασαν 25 χρόνια από εκείνο το νόμο που προέβλεπε τη δημιουργία τους και που αν δημιουργούνταν, θα συνέβαλλαν στην προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών, στην πρόληψη και έγκαιρη αντιμετώπιση της θυματοποίησής τους, αλλά και στην ανάγκη ολιστικής παρέμβασης.
Αντίθετα, η μη λειτουργία κοινωνικών υπηρεσιών στα Πρωτοδικεία συνεχίζει και προκαλεί αλυσιδωτές δυσκολίες τόσο στην ουσιαστική αντιμετώπιση των θεμάτων παιδικής προστασίας, όσο και στο έργο των κοινωνικοπρονοιακών υπηρεσιών, που καλούνται να αναλάβουν το συγκεκριμένο έργο επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο την τεράστια ύλη τους. Επιπλέον, τεράστια θα ήταν και τα οφέλη που θα δημιουργούνταν από τη λειτουργία τους σε επίπεδο πρόληψης και ουσιαστικής παρέμβασης, όπως και εξοικονόμησης πόρων.
