Ένα λιμάνι μπορεί, δυνητικά, να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας παίζοντας κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη μιας περιοχής. Το πολύπαθο λιμάνι της Καλαμάτας φαίνεται ότι προορίζεται για τουριστική χρήση και μάλιστα για την αγκυροβόληση κατ’ αποκλειστικότητα mega yachts.
Η προοπτική αυτή διαχέεται στην τοπική κοινωνία ως μεγάλη ευλογία και μονόδρομος για την αξιοποίηση του λιμανιού, ενώ αποσιωπάται, ίσως και από άγνοια, ότι οι αγκυροβολήσεις μεγάλων σκαφών αναψυχής κάθε άλλο παρά κερδοφόρες και ωφέλιμες είναι για τις τοπικές κοινωνίες. Γιατί μπορεί η Ελλάδα να είναι προορισμός για θαλαμηγούς κατέχοντας το 26% της διεθνούς αγοράς, πρακτικά ωστόσο η αγκυροβόληση είναι ανεξέλεγκτη και δωρεάν.
Εν τω μεταξύ, όπως διαβάσαμε σε πρόσφατο άρθρο της “Καθημερινής” με αφορμή το άτολμο ή και ανεφάρμοστο -όπως το χαρακτηρίζει η αγορά- νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Ναυτιλίας για τη λειτουργία του yachting, η αγκυροβόληση θαλαμηγών δεν προσθέτει κανένα σοβαρό οικονομικό όφελος -ανάλογο τουλάχιστον με το αποτύπωμα των μεγάλων αυτών yachts. Την ίδια στιγμή ο ΦΠΑ επί των ναύλων, τα τέλη ελλιμενισμού και αγκυροβόλησης εξακολουθούν να είναι υψηλότερα στις ανταγωνιστικές χώρες της Μεσογείου και κυρίως να εισπράττονται. Στην Ελλάδα ακόμα και υποτυπώδεις χρεώσεις, για παράδειγμα 30 ευρώ την ημέρα για ελλιμενισμό σκάφους 90 μέτρων σε μαρίνα της Πελοποννήσου, δεν εισπράττονται πάντα.
Χωρίς λοιπόν κανένα σοβαρό οικονομικό όφελος από μια τέτοια δραστηριότητα, η Καλαμάτα μάλλον δεν έχει να περιμένει σημαντικά οφέλη για να προσφέρει στην τοπική κοινωνία και την οικονομία ως απόρροια του θαλάσσιου τουρισμού με μεγάλα σκάφη αναψυχής.
Άλλωστε η πόλη έχει και στο πρόσφατο παρελθόν ζήσει ένα ανάλογο παραμύθι ανάπτυξης με τα κρουαζιερόπλοια, που υποτίθεται ότι θα έφερναν πλούτο και ορδές τουριστών στην Καλαμάτα, ευνοώντας την τοπική αγορά και την οικονομία. Οι δήθεν επαΐοντες, οι ίδιοι που αδυνατούν να απομακρύνουν τα κατασχεμένα πλοιάρια που σαπίζουν στο λιμάνι και στη δυτική προκυμαία, έχουν ένα νέο αφήγημα: τα mega yachts.
