Ηταν 19 Οκτωβρίου 2019 -λίγους μήνες από την εκλογή του στην ηγεσία της χώρας- όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκεπτόταν για πρώτη φορά ως πρωθυπουργός τη Μεσσηνία, με αφορμή αναπτυξιακή εκδήλωση του Επιμελητηρίου στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας. Οι αναπτυξιακές προοπτικές του Αεροδρομίου “Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος” μέσω της παραχώρησής του και η ανάγκη κατασκευής του δρόμου Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη κυριάρχησαν στον λόγο του πρωθυπουργού.
Από εκείνη την ημέρα πέρασαν περισσότερα από 5 χρόνια και ως γνωστό μόνο από το μέτωπο του Αεροδρομίου φαίνεται να υπάρχει… φως, αφού μετά τη δρομολόγηση της διαδικασίας παραχώρησης τα έργα αναβάθμισης πρόκειται να ξεκινήσουν μέσα στο τρέχον έτος. Από την άλλη, ο δρόμος Καλαμάτα - Μεθώνη κατασκευαστικά βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο και παρά τις διαβεβαιώσεις για φουλάρισμα των μηχανών μέσα στο 2025, ας κρατάμε… μικρό καλάθι.
Την ίδια ώρα, όπως παρουσίασε τις προηγούμενες μέρες η “Ε”, υπήρξε κυβερνητικό ενδιαφέρον για όλα όσα γίνονται και δεν γίνονται στη Μεσσηνία στο πλαίσιο της επικοινωνιακής προετοιμασίας επικείμενης επίσκεψης του πρωθυπουργού στη Μεσσηνία, πιθανόν σε εκδήλωση της παρουσίασης του πλάνου της Περιφέρειας Πελοποννήσου για την περιοχή.
Η τηλεδιάσκεψη, στην οποία συμμετείχαν τοπικοί παράγοντες όλων των βαθμίδων, δεν έβγαλε κάποια είδηση, επιβεβαίωσε μόνο ότι “ψήνεται” το επόμενο διάστημα επίσκεψη Μητσοτάκη στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα.
Το ότι όμως εδώ και 5 χρόνια με τον Μητσοτάκη… καβάλα στο άλογο δεν προχώρησαν σε ικανοποιητικό βαθμό έργα κομβικής σημασίας για την τοπική οικονομία (οδικά, αρδευτικά κ.ά.), γνωστά και καταγεγραμμένα εδώ και χρόνια, μας αναγκάζει να εξακολουθήσουμε να είμαστε επιφυλακτικοί.
Μακάρι το επόμενο διάστημα να μην υπάρξουν απλώς νέες εξαγγελίες, αλλά δεσμευτικά χρονοδιαγράμματα και απτή πρόοδος σε έργα, που εδώ και χρόνια βρίσκονται σε… αναμονή.
Υ.Γ.: Ένα κεφάλαιο μόνος του είναι ο δρόμος Πύργος - Καλό Νερό - Τσακώνα, άξονας εθνικής σημασίας, για τον οποίον η Πολιτεία οφείλει να βρει και να ανακοινώσει την προσφορότερη λύση, καθώς το τίποτα μόνο αποδεκτό δεν μπορεί να γίνει!
