Διαβάζοντας όμως τους πίνακες με τις οφειλές εκατοντάδων χιλιάδων ή ακόμα και αρκετών εκατομμυρίων από επιχειρήσεις και άτομα δεν μπορεί να μην σου γεννηθεί το ερώτημα “πώς έφτασαν να χρωστάνε τόσα;”.

Μεγαλύτερη σημασία όμως από την ενημέρωση των πολιτών, και για να κινούμαστε εντός των ορίων της φορολογικής δικαιοσύνης, έχει η στάση του κράτους απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση. Δεν αρκεί να γνωρίζουμε ότι ο Χ χρωστάει τόσα, αλλά να δούμε αφενός τι (δεν) έγινε για να φθάσουν τα ποσά σε δυσθεώρητα ύψη και αφετέρου τι θα γίνει από εδώ και πέρα και πώς θα διεκδικηθούν με αξιώσεις όλα αυτά τα ποσά. 

Σε κάθε άλλη περίπτωση, η δημοσιοποίηση τέτοιων στοιχείων μπορεί να έχει ακόμα και αντίθετα αποτελέσματα κάνοντας τον κάθε πολίτη, που οφείλει κάποιες χιλιάδες ευρώ να λέει: “Ας πιάσουν πρώτα τους άλλους με τα εκατομμύρια και μετά τους πληρώνω και εγώ”. 

Μόνο ολοκληρώνοντας τον κύκλο της κάθε υπόθεσης μπορεί η κυβέρνηση (είτε η σημερινή, είτε οι παλιότερες, που έδωσαν ανάλογα στοιχεία στη δημοσιότητα) να πείσει τους πολίτες, ότι κυνηγάει με αξιώσεις τη φοροδιαφυγή και μπορεί να “χτίσει” βήμα βήμα φορολογική συνείδηση στον καθέναν μας.