Τα εγκαίνια και οι μαρμάρινες επιγραφές δηλώνουν την αλαζονεία της εξουσίας ανθρώπων, που νομίζουν ότι γράφουν Ιστορία αλλάζοντας έναν καυστήρα και ανακαινίζοντας ένα κτήριο! Αυτή είναι η πραγματικότητα, αλλά αυτήν την προσέγγιση την έχουν μόνο όσοι αντιλαμβάνονται ποια είναι τα σημαντικά σε κάθε περιοχή και ποια τα ασήμαντα, που κινούνται στις αυτονόητες υποχρεώσεις ενός μηχανισμού με δεκάδες αμειβόμενους αιρετούς και συμβούλους και εκατοντάδες υπαλλήλους. Όταν διαχειρίζεσαι σημαντικά κονδύλια και έχεις έναν μηχανισμό με τεράστιες δυνατότητες, είναι κυριολεκτικά κατάντια να πανηγυρίζεις για αυτά τα ασήμαντα έργα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα εγκαίνια, πλην των έμμισθων και μερικών ακόμα που όπου βλέπουν φως «παρευρίσκονται και χαιρετίζουν», δεν έτυχαν της αποδοχής των πολιτών διά της συμμετοχής τους στις «λαμπρές τελετές»!

Το ερώτημα όμως είναι γιατί οι συγκεκριμένες συμπεριφορές γίνονται αποδεκτές από τους πολίτες έστω διά της απουσίας τους. Η απάντηση είναι απλή και συνάμα τραγική: Οι πολίτες είναι αδιάφοροι. Δεν συμμετέχουν στα κοινά, δεν ασχολούνται με το τι συμβαίνει και πλέον δεν πάνε στις εκλογές, ενώ αν φτάσουν στην κάλπη, ψηφίζουν με όρους κοινωνικούς και όχι πολιτικούς. Θεωρούν ότι όλοι είναι ίδιοι, οπότε αποδέχονται μόνο αυτόν που γνωρίζουν και μπορεί… να τους σβήσει και καμιά κλήση, ρε αδερφέ! Ο συμψηφισμός και η ισοπέδωση έχουν κατεβάσει πολύ χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών, με αποτέλεσμα να θεωρείται έργο η παρουσία σε κοινωνικές εκδηλώσεις και η κάθε μορφή εξυπηρέτησης. Τραγικό; Ναι. Αλλά αυτή είναι, δυστυχώς, η νέα πολιτική πραγματικότητα.

Το να μην ολοκληρωθεί ένα δημοτικό έργο έγκαιρα ή να γίνει κακή αξιοποίηση των πόρων της Περιφέρειας είναι μικρό βέβαια το κακό, όταν το ίδιο συμβαίνει στο επίπεδο που διακυβεύεται η ασφάλεια της χώρας και του πλανήτη. Οι πολίτες δεν περιμένουν τίποτα, γι' αυτό και σε όλο τον κόσμο βλέπουμε όλο και περισσότερο να κάνουν καριέρα διάφορες φιγούρες, που πριν από μερικά χρόνια προκαλούσαν μόνο γέλια. Η αντίδραση στις κάλπες δεν παίρνει πολιτικό περιεχόμενο με βάση τις παλιές παραδοχές, αλλά είναι τυφλή αποδοκιμασία. Η επικύρωση στην κάλπη ψεκασμένων θεωριών και η επίθεση σε κάθε τι διαφορετικό οδηγεί τις κοινωνίες χρόνια πίσω. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολίτες δεν αντιλαμβάνονται ότι η επιλογή αμφιλεγόμενων ηγετών οδηγεί σε συμφορές. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται και το κόστος το πληρώνουν πάντα οι πολίτες, που αντιλαμβάνονται, αφού πληρώσουν ακριβό τίμημα, ότι δεν είναι όλοι ίδιοι. Δυστυχώς αυτό είναι το κόστος της δημοκρατίας και αυτά είναι τα ακριβά δίδακτρα, που πρέπει να καταβάλει η κοινωνία σε κάθε ιστορικό κύκλο.

panagopg@gmail.com