Κάποια στιγμή θα διοριστούν και οι νέες διοικήσεις στα νοσοκομεία και θα αποδειχθεί ότι τελικά έγινε μεγάλη φασαρία για το τίποτα. Έτσι, δυστυχώς, προχωρούν τα πράγματα στη χώρα. Αλλάζουν -υποτίθεται- διαδικασίες και πρακτικές, αλλά επί της ουσίας όλα μένουν ίδια. Για την ακρίβεια, βελτιώνονται ελάχιστα κάθε φορά. Η χώρα προχωρά χρόνια τώρα με πολλά μικρά βήματα.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι έστω και έτσι προχωρά -και αυτό είναι το μόνο που μας κρατά ακόμα στον ανεπτυγμένο κόσμο. Γιατί, και επ’ αυτού, καλό είναι να μην έχουμε ψευδαισθήσεις: Υπάρχουν πολύ χειρότερα, και μπορούν να γίνουν πολλά βήματα πίσω, χάνοντας ακόμα και αυτά τα μικρά, που βελτιώνουν την κατάσταση.

Το πρόβλημα, βέβαια, στην υγεία δεν είναι ποιος ή ποια θα διοικεί το Νοσοκομείο της Καλαμάτας ή της Κυπαρισσίας, αλλά αν οι πολίτες μπορούν να ελπίζουν ότι θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημά τους όταν χρειαστούν τις συγκεκριμένες υπηρεσίες. Εδώ τα πράγματα είναι δύσκολα.

Τα νοσοκομεία και γενικότερα το δημόσιο σύστημα υγείας έχουν σοβαρά προβλήματα οργάνωσης και έλλειψης προσωπικού. Το ένα πρόβλημα έχει σχέση με το άλλο. Η εξοικονόμηση πόρων -οικονομικών και ανθρώπινων- μπορεί να δημιουργήσει ένα καλύτερο δημόσιο σύστημα υγείας. Σε αυτό συμφωνούν όλοι όσοι έχουν σχέση με τα οικονομικά στον τομέα της υγείας. Δυστυχώς, όμως, κανείς δεν τολμά να προχωρήσει σε αλλαγές, που θα βελτιώνουν πραγματικά την κατάσταση, ενισχύοντας ουσιαστικά το δημόσιο σύστημα υγείας. Μπορούν κομματικά εξαρτημένες διοικήσεις να βελτιώσουν την κατάσταση; Προφανώς και όχι. Γιατί αυτό δεν αλλάζει; Γιατί είναι σημαντικός ο έλεγχος των αρμών του κράτους.

Σε ένα σύστημα που οι ελλείψεις γιατρών είναι τρομακτικές και οι υπηρετούντες φτάνουν στα όριά τους, αντιδρώντας πλέον με κάθε πρόσφορο τρόπο, είναι προφανές ότι δεν αρκούν ημίμετρα και επιλογές διοικήσεων με βάση τις κομματικές ισορροπίες. Είναι γεγονός ότι το ρουσφέτι στον τομέα της υγείας έχει μικροπολιτικό μεροκάματο -και αυτό, για να είμαστε δίκαιοι, δεν αφορά μόνο μία πλευρά. Απλώς, ο έχων την εξουσία παίρνει το μεγαλύτερο κομμάτι.

Χρειάζονται μεγάλες αλλαγές, οι οποίες δυστυχώς καθυστερούν, και παρά τις εξαγγελίες κάθε φορά, στο τέλος καταλήγουμε στις ίδιες επιλογές και στα ίδια πρόσωπα, γιατί τρομάζει η διατάραξη της υπάρχουσας ισορροπίας.

panagopg@gmail.com