Η πλειοψηφία των τοπικών παραγόντων συνεπικουρούμενοι από έναν εσμό κολάκων και υποτακτικών κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να αποδείξουν ότι είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ολοι μιλούν για την ανάγκη επίτευξης ρυθμών ανάπτυξης και ταυτόχρονα κάνουν ό,τι μπορούν για να απομακρύνουν από την περιοχή οποιοδήποτε επενδυτή. Από τις ανεμογεννήτριες μέχρι τα ιχθυοτροφεία, κάθε επίδοξος επενδυτής συναντά μπροστά του ένα διαπαραταξιακό μπλοκ μιζέριας και άρνησης το οποίο αξιοποιεί όποιο μέσο διαθέτει για να ακυρώσει την προσπάθεια. Το διαπαραταξιακό αυτό μπλοκ εμπορεύεται ουσιαστικά το φόβο για το νέο. Το ακαταμάχητο επιχείρημα της συντήρησης είναι άλλωστε η θεωρία ότι κάθε αλλαγή θα είναι σε βάρος της περιοχής και των ανθρώπων της, οι οποίοι τίποτα δεν θα κερδίσουν, ενώ αντίθετα θα υποστούν αφαίμαξη και εκμετάλλευση από τους… βαρβάρους.

Τα επιχειρήματα αυτής της μυθολογίας είναι γνωστά. Επικρατούν στην περιοχή αλλά και σε όλη τη χώρα χρόνια τώρα και έχουν καταστήσει συνολικά την οικονομία σε μια κρατικίστικη καρικατούρα παραγωγής υπηρεσιών. Ο ένας, με λίγα λόγια, πουλά υπηρεσίες στον άλλο και όλοι μαζί ενδιαφέρονται μόνο για κρατικές επενδύσεις στον τομέα των υπηρεσιών. Δεν είναι έτσι τυχαίο ότι το κυρίαρχο θέμα των φορέων της Μεσσηνίας είναι η διατήρηση του Κέντρου Διαβιβάσεων και η ίδρυση φυλακών ενώ την ίδια ώρα οι ίδιοι φορείς αδιαφορούν -αν δεν αντιδρούν- στην προοπτική ανάπτυξης ιχθυοτροφείων, ανεμογεννητριών και σειρά άλλων ιδιωτικών παραγωγικών επενδύσεων οι οποίες χάνονται ή βολοδέρνουν στους διαδρόμους της γραφειοκρατίας.

Η λογική του κράτους - επενδυτή το οποίο θα αξιοποιούν, κοινώς θα «αρμέγουν» διάφοροι εμμέσως ή αμέσως, είναι το ζητούμενο μιας οικονομικής σκέψης και αντίληψης εκτός του συνολικού πλαισίου στο οποίο βρίσκεται η χώρα. Με απλά λόγια, το μοντέλο αυτό έχει χρεοκοπήσει τόσο διεθνώς όσο και εθνικώς. Αυτό όμως κανέναν δεν φαίνεται να απασχολεί. Εσχάτως οι αριστερο-εθνικιστές ανακάλυψαν και άλλους εχθρούς που θα έρθουν από τη Γερμανία και θα μας κάνουν αποικία τους για να μας ρουφήξουν το αίμα με το… μπουρί. Οπως άλλωστε είναι γνωστό το ελληνικό αίμα έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, γι’ αυτό και οι Γερμανοί το προτιμούν από το κινέζικο, το σκοπιανό, το κροατικό και το σέρβικο που τους προσφέρεται μετά βαΐων και κλάδων. Αυτοί το δικό μας θέλουν. Και ειδικά αυτό των Πελοποννησίων έχει ιδιαίτερες ιδιότητες… είναι ευλογημένο. Κανέναν δεν φαίνεται να απασχολεί η αμείλικτη πραγματικότητα που κραυγάζει πως αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγα χρόνια η Πελοπόννησος θα κατοικείται μόνο από συνταξιούχους Γερμανούς και αλλοδαπούς εργάτες.

Μέσα στο ίδιο αυτιστικό πολιτικό πλαίσιο διεξάγονται συζητήσεις επί συζητήσεων διανθισμένες με απίθανες ιστορίες διαπλοκής για την κατασκευή ενός ισόπεδου κόμβου στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας αστείου οικονομικού κόστους. Την ίδια ώρα ουδείς ομιλεί για το τεράστιο οικονομικό όφελος που θα προκύψει για την κατασκευάστρια εταιρεία η μη κατασκευή του περιμετρικού της Καλαμάτας, επειδή το κράτος δεν μπορεί να πληρώσει τις υπέρογκες απαλλοτριώσεις που απαιτούνται. Το καταπληκτικό είναι ότι κατηγορούνται αυτοί που θέτουν θέμα να υπάρξει αναπροσαρμογή της σύμβασης προκειμένου να μην χαθούν πόροι από την περιοχή. Επειδή κράτησε αρκετά το καλαμπούρι με το φοβερό και τρομερό αυτοκινητόδρομο που θα συνέδεε παραλιακά το Ριζόμυλο με την Καλαμάτα. Επειδή εδώ και χρόνια φωνάζουμε ότι το συγκεκριμένο έργο είναι φαραωνικό και δύσκολα θα κατασκευαστεί. Επειδή μας τελείωσαν τα δανεικά και οι Γερμανοί δανειστές μας θέλουν απόδειξη και για το τελευταίο σεντ, μήπως θα έπρεπε να δούμε με άλλο μάτι το όλο θέμα, επιδιώκοντας μια βαρβάτη βελτίωση (διαπλάτυνση, παρακάμψεις οικισμών κ.λπ.) του δρόμου από το αεροδρόμιο μέχρι το Ριζόμυλο; Υπάρχει κάποιος που θα πάρει επάνω του το θέμα; Αρκετά κράτησε το καλαμπούρι με τις συσκέψεις και τις παραστάσεις διαμαρτυρίας που όπως αποδεικνύεται οδηγούν αρχικά στη συντήρηση και τελικά στη χρεοκοπία. Καιρός να δούμε την πραγματικότητα και να κινηθούμε άμεσα και αποφασιστικά. Η μιζέρια και ο φόβος είναι για τους διαρκώς και διαχρονικά ηττημένους.

panagopg@gmail.com