Η αδυναμία απόφασης δεν προέρχεται βέβαια από άγνοια αλλά από μικροκομματική πρόθεση. Το μόνο που ενδιαφέρει είναι να μην θιγούν οι κομματικοί φίλοι και να μην αντιδράσουν οι πολιτικοί πελάτες που έχουν καταναλώσει το «σανό» της αντιδιαπλοκής που αντιστρατεύεται τάχα δήθεν τα συμφέροντα. Παραμύθια όμορφα που συγκρούονται πλέον με τη λογική και την ανάγκη της χώρας να προχωρήσει μπροστά. Η θυσία του κοινού συμφέροντος στο βωμό της μικροπολιτικής και της ιδεοληψίας συγκροτεί το συνολικό πολιτικό και οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Η συγκεκριμένη λογική καθοδηγούσε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και ουσιαστικά οδήγησε στη χρεοκοπία. Το δυστύχημα είναι ότι τίποτα δεν μάθαμε και συνεχίζουμε να πορευόμαστε στον ίδιο δρόμο.
Ακούγοντας τον πρωθυπουργό προχθές να επαίρεται που λύνει το ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας, αναλογιστήκαμε πώς θα ήταν η χώρα σήμερα αν αυτοί που βαρούν τώρα παλαμάκια άφηναν τον Γιαννίτση το 2001 να προχωρήσει στην ουσιαστική ασφαλιστική μεταρρύθμιση που είχε σχεδιάσει. Πώς θα ήμασταν σήμερα αν ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης αντιστεκόταν στο βαθύ κομματικό κατεστημένο και τους επικεφαλής των συντεχνιών που κάθονται σήμερα στις υπουργικές καρέκλες και χειροκροτούν τη λύση που δίνουν πάνω στα αποκαΐδια; Πόσο διαφορετική θα ήταν η χώρα σήμερα αν ο επόμενος πρωθυπουργός Καραμανλής δεν έκανε εικονικούς πολέμους με τη διαπλοκή στα σουβλατζίδικα και δεν άφηνε τίποτα για αργότερα, αλλά αντίθετα αντιμετώπιζε τα θέματα που σάπιζαν σκεπασμένα από την ευδαιμονία των δανεικών; Πόσο χρόνο θα είχαμε κερδίσει και πόσα χρήματα αν σταματούσαν οι ατέρμονες συσκέψεις, οι μελέτες και τα εναλλακτικά προγράμματα για τα σκουπίδια και εφαρμόζαμε εδώ και χρόνια πετυχημένα υποδείγματα άλλων περιοχών; Γιατί δεν γίνονται όλα αυτά; Μα γιατί υπάρχουν πάντα κάποιες αντιδράσεις, κάποιες πιέσεις και κάποια συμφέροντα που δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να θίξουμε. Δεν μπορούμε έτσι όμως να συνεχίσουμε να πορευόμαστε. Δεν υπάρχει χρόνος, χρήμα και κοινωνικές αντοχές.
Οι υπουργοί νομίζουν ότι η δουλειά τους είναι να αμπελοφιλοσοφούν με τους δημάρχους χωρίς να καταλήγουν σε ένα διά ταύτα. Οι δήμαρχοι από τη μεριά τους νομίζουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν καθυστέρηση, αναμένοντας είτε την αλλαγή της κυβέρνησης και των υπουργών είτε ενός προγράμματος, να χώσουν καμιά αναπλασούλα που θα εξασφαλίσει την επανεκλογή τους. Η διαχείριση των σκουπιδιών είναι έργο που δεν φαίνεται και από τη στιγμή που αυτά δεν είναι στοιβαγμένα στις πόρτες των κατοίκων, όπως στον Πύργο Ηλείας, δεν υπάρχει κανένα πολιτικό πρόβλημα για τους δημάρχους. Οι μισοί δήμαρχοι στην προχθεσινή σύσκεψη έκαναν επί της ουσίας λόμπινγκ με τους υπουργούς γιατί τα σκουπίδια είναι το τελευταίο πράγμα που τους απασχολεί. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ήταν απολύτως λογικό να μην καταλήξουν πουθενά. Τι θα γίνει τώρα; Αμεσα, τίποτα, μιας και ο τετραγωνισμός του κύκλου που επιχειρείται δεν πρόκειται να αποδώσει. Στο τέλος θα καταλήξουν στη λύση ΣΔΙΤ, αφού οι μεγάλοι δήμοι θα έχουν εξασφαλίσει προηγουμένως το ξεκοκάλισμα μερικών προγραμμάτων διαχείρισης μέσω του ΕΣΠΑ, προκειμένου να μετριασθούν οι αντιδράσεις και να κλείσουν και τα στόματα των συντρόφων που νομίζουν ότι θα ρίξουν τον… καπιταλισμό μπλοκάροντας τη διαχείριση μέσω ΣΔΙΤ.
Ολα αυτά θα ήταν κωμωδία αν δεν εξελίσσονταν σε ένα πλαίσιο τόσο τραγικό. Λίγες ώρες πριν από την ψήφιση άλλης μιας σειράς μέτρων που μειώνουν το εισόδημα των πολιτών και των συνταξιούχων. Οταν υπάρχουν τόσα σοβαρά ζητήματα σε εκκρεμότητα, με τη διαπραγμάτευση σε κρίσιμη καμπή και την οικονομία κυριολεκτικά στον αέρα, να συγκεντρώνονται τόσοι υπουργοί για να συζητήσουν πώς θα διαχειριστούν τα σκουπίδια της Πελοποννήσου και να μην καταλήγουν σε απόφαση, πραγματικά μας ξεπερνά. Δεν υπάρχει αυτό. Και αυτό είναι τελικά το σοβαρότερο.
panagopg@gmail.com
