Ολο και περισσότερο, όσο περνάει ο χρόνος συνειδητοποιεί κανένας ότι τελικά με δημόσιο χρήμα κάνει ο κάθε παράγοντας τις δημόσιες σχέσεις του. Οσο υπάρχει ακόμη βεβαίως, γιατί όπως πάνε τα πράγματα κάποια στιγμή οι δήμοι θα βλέπουν το ευρώ με το… κιάλι. Και όταν αναφερόμαστε σε δημόσιες σχέσεις δεν εννοούμε μόνον τις κάθε είδους, αξίας και αισθητικής εκδηλώσεις που σπεύδουν να χρηματοδοτήσουν οι παράγοντες της αυτοδιοίκησης όλων των επιπέδων. Εννοούμε και μια σειρά από παρεμβάσεις και έργα τα οποία δεν προκύπτουν ως αποτέλεσμα μιας ιεράρχησης, αλλά είναι προϊόν υποσχέσεων που έχουν δοθεί προεκλογικά ή εκδουλεύσεων ημετέρων για κάθε χρήση. Και φυσικά όλα εκείνα τα κόλπα που επιστρατεύονται έτσι ώστε κάποια έργα να γίνονται φέτες για να πηγαίνουν σε... σίγουρα χέρια των "δικών τους" παιδιών. Το πράγμα έρχεται να δέσει με το χρήμα που ρέει με κάθε ευκαιρία σε παράγοντες της παράταξης η οποία διευθύνει τις τύχες της αυτοδιοικητικής μονάδας, με τις προσλήψεις ειδικών συμβούλων από τον κύκλο των υποστηρικτών της πλειοψηφίας και με αργομισθίες γραφείων Τύπου τα οποία στοιχίζουν μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ το χρόνο.
Με δεδομένα αυτά και πολλά ακόμη που συμβαίνουν στο όνομα της εξυπηρέτησης αλλά και νομής της εξουσίας, είναι βέβαιο ότι καμία αυτοδιοικητική μονάδα δεν μπορεί να λειτουργήσει ως οργανισμός που σέβεται τον πολίτη, τα δικαιώματα που έχει και τα χρήματα που προορίζονται για τις ανάγκες του. Εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πριν τον "Καλλικράτη" και το μνημόνιο, από αυτή τη στήλη επιμέναμε σταθερά τόσο στην ιεράρχηση των στόχων και την οικονομία πόρων από την αυτοδιοίκηση, όσο και στην ανάγκη περιστολής των εξόδων που αφορούν σε αμοιβές αιρετών και πάσης φύσεως εκδηλώσεις προς ικανοποίηση των αιτούντων (το τραγικό της ιστορίας είναι ότι είχαμε φθάσει στο σημείο Δημοτικά Συμβούλια να αγοράζουν βιβλία τα οποία διένειμαν σε διάφορες κατευθύνσεις ή και προς την… ανακύκλωση με κάθε ευκαιρία ξεκαθαρίσματος).
Δυστυχώς ανάλογες πρακτικές ακολουθούνται και σήμερα παρά το γεγονός ότι έχει γίνει πλέον ηλίου φαεινότερον ότι οι περικοπές είναι διαρκείς και η συρρίκνωση των οικονομικών στους δήμους είναι ένα φαινόμενο σε εξέλιξη. Κάποιοι τρέφουν αυταπάτες ότι η κατάσταση θα αλλάξει με μια κυβερνητική μεταβολή και δεν αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει μια ορισμένη διαδικασία σύγκλισης στις πολιτικές των κομμάτων εξουσίας. Παράλληλα δίνουν τέτοια εντύπωση στον κόσμο με κίνδυνο να βρεθούν πολύ σύντομα άπαντες προ εκπλήξεων. Και να αντιμετωπίσουν την οργή των πολιτών οι οποίοι απλώς είναι ακόμη φοβισμένοι ή έχουν πεισθεί ότι η κρίση είναι… περαστική ή ότι κάποιοι έχουν το μαγικό ραβδάκι και θα μας βγάλουν από αυτή.
Εν κατακλείδι: Αποτελεί πρόκληση στους πολίτες η πρακτική που ακολουθούν οι περισσότεροι εκ των αυτοδιοικητικών παραγόντων που έχουν πέσει να μοιράσουν ό, τι έχει περισωθεί από τη λαίλαπα του μνημονίου και του επερχόμενου μεσοπρόθεσμου. Πολύ περισσότερο όταν αποδέκτες της μοιρασιάς είναι συγγενείς και φίλοι οι οποίοι με διάφορους τίτλους προσλαμβάνονται... νομίμως από το παράθυρο ή "προικίζονται" με χρήμα για τις εκδηλώσεις τους ή με έργα υποδομής στη... γειτονιά τους.

Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr