Οσο περνάει ο καιρός επιβεβαιώνεται η εκτίμηση την οποία έχουμε κάνει από αυτή εδώ τη στήλη πριν από χρόνια: Ζούμε στην εποχή που βασιλεύει η δικτατορία της πλειοψηφίας. Είναι μια εκτίμηση η οποία προέκυψε εμπειρικά με βάση την πολιτική συμπεριφορά ορισμένων δημοτικών αρχών και είχε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Η βάση κοινή: Η πλήρης εξάρτηση των συμβούλων της πλειοψηφίας από το δήμαρχο που είναι εκείνος ο οποίος ορίζει το πολιτικό προσωπικό σε αμειβόμενες θέσεις. Ετσι η πλειοψηφία που προκύπτει από τη "δημοκρατική διαδικασία" των εκλογών λειτουργεί ως λόχος νεμόμενος την εξουσία με όλα τα… καλά της που δεν περιορίζονται μόνον στις αμοιβές.
Η αφετηρία βρίσκεται στο προσωποκεντρικό σύστημα που ενισχύει αυταρχικά χαρακτηριστικά του εκάστοτε επικεφαλής, ο οποίος θέλει να διοικεί ως απόλυτος άρχοντας και ιδιοκτήτης του θεσμού στον οποίο εκλέχθηκε με την ψήφο των πολιτών.
Η υποστήριξη εντοπίζεται σε ένα σύστημα διαπλοκής με μέσα ενημέρωσης και με καινούργια… εφεύρεση το Διαδίκτυο όπου πολλές φορές ο εκβιασμός και το λιβανιστήρι αυτοχαρακτηρίζεται ως "ενημέρωση". Οι διαδρομές είναι υπόγειες και οι συναλλαγές άλλοτε εμφανείς και άλλοτε αφανείς.
Το αποτέλεσμα: Τα βουλευόμενα Σώματα έχουν εξελιχθεί σε διακοσμητικά όργανα στα οποία ουδέποτε παίρνεται υπόψη η γνώμη της μειοψηφίας, οι "αρχηγοί" διοικούν ως απόλυτοι άρχοντες, ο λόχος ακολουθεί δέσμιος, οι φοβισμένοι των υπηρεσιών ακολουθούν υποτακτικά, όσοι έχουν αντιρρήσεις και τις διατυπώνουν εγγράφως τις βλέπουν να οδηγούνται στο καλάθι των αχρήστων. Ανακηρύσσονται ως εχθροί όσοι διαφωνούν, αποκλείονται στην καλύτερη περίπτωση και λοιδωρούνται στη χειρότερη από το σύστημα επικοινωνίας που "ταΐζει" η εξουσία, ενώ η δικαστική απειλή για… αποζημίωση αποτελεί ένα νέο μέσο φρονιματισμού μητσοτακικής έμπνευσης και βενιζελικής εφαρμογής.
Οι πολίτες στη μεγάλη πλειοψηφία παρακολουθούν απαθείς τις εξελίξεις, τρώνε τα παραμύθια της εξουσίας αν δεν ακουμπούν τη δική τους τσέπη αλλά του διπλανού τους, αφήνουν (ή και απαιτούν πολλές φορές) από τους άλλους να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, το αυγό του φιδιού επωάζεται μέσα στους ίδιους τους δημοκρατικούς θεσμούς που εξελίσσονται ως θερμοκήπια αντιδημοκρατικής εκτροπής. Θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας όπως ο σεβασμός στη γνώμη του πολιτικού αντίπαλου, ο διάλογος των ιδεών και η σύνθεση των αντιθέσεων για την εξασφάλιση μιας ελάχιστης κοινής βάσης, θεωρούνται πλέον βαρίδια για την εξουσία και έχουν εξαφανιστεί. Οι πολιτικοί, δέσμιοι των φιλοδοξιών και των επιδιώξεών τους, δεν διστάζουν να συναγελάζονται ή και να στηρίζουν σε δημόσιες θέσεις πρόσωπα τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις αποτελούν υποδείγματα λαμόγιων και φοροφυγάδων.
Η δημοκρατία είναι πλέον πολυτέλεια για την εξουσία και φροντίζει να την στραγγαλίζει. Σε όλα τα επίπεδα, με κοινά χαρακτηριστικά αλλά και διαφορές στις λεπτομέρειες.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr