"Η Καλαμάτα γίνεται ευρωπαϊκή πόλη" σύμφωνα με κάποιους δημοτικούς παράγοντες οι οποίοι εκστασιάζονται από τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και την ανάπλαση της πλατείας με κινέζικα πλακάκια. Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα κριτήρια με τα οποία μια πόλη χαρακτηρίζεται ως "ευρωπαϊκή", εκείνο το οποίο όμως γνωρίζουμε είναι ότι πολλές φορές χάνεται το μέτρο. Οσο για την αισθητική, αυτή έχει χαθεί προ πολλού και το δόγμα που κυριαρχεί είναι πως καλαίσθητο είναι αυτό… που αρέσει στο δήμαρχο.

Η έκφραση που προαναφέρθηκε θα μπορούσε να εκληφθεί ως ένας πολιτικάντικος βερμπαλισμός, αν και φωτάκια, πλακοαναπλάσεις, συντριβάνια και άλλα τινά είχαν κατά πολύ προηγηθεί της σημερινής δημοτικής αρχής. Αποτυπώνει όμως μια αντίληψη για την πόλη που έχει στο κέντρο της προσοχής τη λογική του εντυπωσιασμού, πέρα από στοιχειώδεις "ευρωπαϊκούς" κανόνες στη σχέση δημόσιου και ιδιωτικού έτσι όπως διαμορφώθηκαν εδώ και πολλά χρόνια. Στο δημόσιο χώρο κυριαρχεί ο δημόσιος σχεδιασμός, όχι η αισθητική που επιβάλλει ο ιδιώτης. Στο διατηρητέο κτήριο κυριαρχεί και προβάλλεται η αρχιτεκτονική του φυσιογνωμία και όχι τα εμπορικά παρελκόμενα. Στην πλατεία κυριαρχεί το πράσινο (και μάλιστα με την πιο απλή του μορφή) και όχι το τσιμέντο με τις πλάκες.

Αυτά και πολλά άλλα για την "ευρωπαϊκή" Καλαμάτα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πόλη δεν είναι μόνον το κέντρο της. Υπάρχουν και οι γειτονιές που στερούνται στοιχειώδους κοινωνικού εξοπλισμού ή αυτός που με κόπο δημιουργήθηκε εδώ και χρόνια βρίσκεται σε πλήρη αποδιοργάνωση. Πέντε βήματα από την πλατεία (ακόμη και στην Αριστομένους) μπορεί να συναντήσει κάποιος τα χειρότερα. Τα ερείπια των διατηρητέων κρέμονται πάνω από τα κεφάλια των περαστικών. Οι πεζοί είναι εξορισμένοι από τα πεζοδρόμια, τα ποδήλατα κυκλοφορούν με… ευθύνη των οδηγών τους, οι δρόμοι έχουν το μαύρο τους το χάλι, με την πρώτη βροχή πλημμυρίζει ο τόπος και πάει λέγοντας.

Τα φώτα των γιορτών δίνουν ένα χρώμα στο μαύρο της εποχής που πλημμυρίζει τον τόπο. Ο κόσμος έχει ανάγκη και την ψευδαίσθηση. Ερχεται όμως η ώρα που σβήνουν τα φώτα και μαζί τους η ψευδαίσθηση, αλλά και η ώρα της προσγείωσης στην πραγματικότητα.