Την απολαμβάνουν εκείνοι που δοκιμάζουν έναν περίπατο τις ημέρες που δείχνει αγριεμένη η θάλασσα και αποκαλύπτει την άλλη της πλευρά. Τα τελευταία χρόνια αυτοί μάλιστα έχουν πολλαπλασιαστεί, καθώς η χειμερινή είναι και η πλέον ήρεμη κυκλοφοριακά εποχή… πάνω και κάτω από το πεζοδρόμιο.
Ενώ όμως η φυσική ομορφιά είναι ανεκτίμητη, δεν συμβαίνει το ίδιο με το "ανθρωπογενές περιβάλλον". Το πρώτο που παρατηρεί ο καθένας είναι ότι μετά από κάθε θαλασσοταραχή ξεμένουν στην άμμο όσα η ανθρώπινη αδιαφορία είχε στείλει στο βυθό. Η ποικιλία είναι μεγάλη και ενδεικτική της ρύπανσης, ειδικά όταν έχουν μεσολαβήσει βροχές. Γιατί τότε φτάνουν στη θάλασσα τα υλικά που ρίχνονται στα ρέματα και σχηματίζουν μίνι χωματερές.
Ασφαλώς και οφείλουν οι πολίτες να αντιληφθούν ότι η αδιαφορία και η ρύπανση πληρώνονται ακριβά. Από την πλευρά του όμως ο δήμος οφείλει να βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση, έτσι ώστε να απομακρύνονται άμεσα αυτά τα αντικείμενα - ορισμένα από τα οποία είτε θάβονται με την προσάμμωση (τα μικρότερα) είτε επιστρέφουν στο νερό (τα ελαφρότερα). Τα περισσότερα όμως μένουν στην ακτή, καταστρέφοντας την εικόνα της παραλίας και αποκαλύπτοντας την αδιαφορία εκείνων που κόπτονται να… επιμηκύνουν την τουριστική περίοδο.
Από το δήμο λείπει η επιχειρησιακή ετοιμότητα, όχι μόνο για την περισυλλογή των παρατεταγμένων σκουπιδιών στην ακτή, αλλά ακόμη και για τον πλήρη καθαρισμό του οδοστρώματος όταν τα αγριεμένα κύματα καβαλάνε το πεζοδρόμιο και πάνε για την απέναντι πλευρά.
Η φύση εξοργίζεται και μας επιστρέφει πολλά από εκείνα με τα οποία τη ρυπαίνουμε, αλλά αν αυτό είναι αναπόφευκτο, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις ανθρώπινες παρεμβάσεις. Η παραλιακή ζώνη είναι γεμάτη από τα υπόλοιπα των καλοκαιρινών κατασκευών, παρά το ότι δεν λειτουργούν τα αντίστοιχα καταστήματα. Δυστυχώς, ο δημόσιος χώρος χρησιμοποιείται ως αποθήκη σε ορισμένες περιπτώσεις, ενώ στις περισσότερες παραμένουν τα παλούκια μπηγμένα στην άμμο καθώς οι εκμισθωτές περιμένουν το επόμενο καλοκαίρι για να εγκαταστήσουν πάλι τον εξοπλισμό τους. Σε κάποιες περιπτώσεις δε, τα καταστήματα έκλεισαν οριστικά εγκαταλείποντας ανερυθρίαστα κάθε είδους αντικείμενα στον δημόσιο χώρο.
Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο απασχολεί εδώ και πολλά χρόνια την τοπική ειδησεογραφία, με τον ανάλογο σχολιασμό. Γιατί ακόμη κι αν από τους αρμόδιους λείπουν οι... φυσιολατρικές ανησυχίες, είναι ευνόητο ότι σε μια πόλη που διεκδικεί να γίνει προορισμός όλες τις εποχές, είναι ανεπίτρεπτο το μισό χρόνο η παραλιακή ζώνη να εμφανίζει αυτή την εικόνα ερήμωσης και εγκατάλειψης.
Οι αρμόδιοι του δήμου, που έχουν την ευθύνη για τη διαχείριση και αυτής της ζώνης, οφείλουν να θέσουν κανόνες ώστε να εκλείψουν επιτέλους αυτά τα φαινόμενα, και η χορήγηση άδειας σε καταστήματα να γίνεται υπό την προϋπόθεση της τήρησης αυτών των κανόνων.
Γενικά ο δημόσιος χώρος στην παραλιακή ζώνη έχει ξεχωριστή περιβαλλοντική, κοινωνική και οικονομική σημασία. Ο σεβασμός του θα έπρεπε να είναι -αλλά δεν είναι- αυτονόητος. Από το δήμο πρέπει λοιπόν να σταματήσουν τα μικροπολιτικά παιχνίδια και να πάρουν πραγματικά μέτρα αποκατάστασης της εικόνας στην παραλιακή ζώνη. Οφείλουν άλλωστε να δώσουν το παράδειγμα στους πολίτες!
Ηλίας Μπιτσάνης
