Γιατί ως γνωστόν, κυκλοφοριακό πρόβλημα δεν υπάρχει μόνον το κέντρο της Καλαμάτας, αλλά και στο κρίσιμο μέτωπο της παραλιακής ζώνης. Στην οποία έγιναν ή προγραμματίζονται επεμβάσεις που δεν παίρνουν καθόλου υπόψη τους το κρίσιμο αυτό θέμα.
Είναι από εκείνα τα θέματα που οι δημοτικές αρχές μέχρι τώρα απέφυγαν να ακουμπήσουν, χωρίς να δώσουν ποτέ καμία εξήγηση. Φυσικά δεν πρόκειται για ένα απλό ζήτημα, υπάρχουν πολλές δυσκολίες, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί ούτε την απραξία ούτε και τη σιωπή που επέλεξαν οι τοπικοί κυβερνήτες.
Μια κυκλοφοριακή μελέτη στην πόλη, χωρίς παρέμβαση στη Ναυαρίνου και την ευρύτερη περιοχή, κινείται στο χώρο του αδιανόητου. Φυσικά όχι και του απίθανου καθώς όλα μπορούν να συμβούν όταν οι δημοτικοί παράγοντες διοικούν κατά τα καλά και (μικροπολιτικά) συμφέροντα.
Για την προσέγγιση αυτού του θέματος υπάρχουν δύο ακραία σενάρια:
- Το ιδανικό συνδέεται με τις υποδομές που θεωρήθηκαν κάποτε ως εκ των ων ουκ άνευ, με αποτέλεσμα να παραπεμφθεί η υπόθεση στις ελληνικές καλένδες. Πρόκειται για τις διανοίξεις των κάθετων δρόμων που θα έδιναν την ευχέρεια προσέγγισης και κίνησης σε αυτή τη ζώνη, αλλά και τη διάνοιξη της Κρήτης που θα ολοκλήρωνε τον παράλληλο άξονα μέχρι το ύψος του "Φιλοξένια". Η συζήτηση για τη διάνοιξη κάθετων δρόμων έχει σταματήσει προ αμνημόνευτων χρόνων και ουδείς διεκδικεί ή οργανώνει τίποτε για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου. Η τύχη της Κρήτης κατ’ αρχήν συναρτάται με την εξέλιξη του σχεδίου της Βέργας, για το οποίο επαναλαμβάνονται οι υποσχέσεις εδώ και 20 χρόνια. Ως εκ τούτου το ιδανικό σενάριο φαίνεται ότι θα πρέπει να αρχειοθετηθεί στο φάκελο με τίτλο... "σχέδια επί χάρτου".
- Το ρεαλιστικό σενάριο, που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα με τόλμη, παίρνει υπόψη του τις εξελίξεις στους σχεδιασμούς και τις καινούργιες ανάγκες που δημιουργούνται. Η τόλμη ισοδυναμεί με οποιαδήποτε κίνηση αλλάζει τη σημερινή ισορροπία στην παραλιακή, η οποία αδικεί την πόλη, τις δυνατότητές της και τη φυσική ομορφιά που αποτελεί το μέγιστο πλεονέκτημα - ειδικά στις σημερινές συνθήκες. Η προσαρμογή στις εξελίξεις έχει να κάνει με τη διαφοροποίηση της αρχικής λογικής στην κίνηση, καθώς ο περιφερειακός αυτοκινητόδρομος συνδέεται αρτηριακά και κατά έναν τρόπο παράλληλα με την παραλιακή ζώνη. Και οι καινούργιες ανάγκες συνδέονται με εναλλακτικούς τρόπους μετακίνησης που θα πρέπει να ενθαρρυνθούν για να γίνει ακόμη πιο ελκυστική και ανθρώπινη η πόλη για τους κατοίκους της και τους επισκέπτες.
Δεδομένων τούτων, το ερώτημα τόσο για τη δημοτική αρχή όσο και για εκείνους οι οποίοι θα διεκδικήσουν την πρωτοκαθεδρία στις επερχόμενες εκλογές είναι ποιους στόχους θέτουν για το μέλλον της περιοχής. Κατά πρώτον, αν είναι διατεθειμένοι με οποιοδήποτε κόστος στην κάλπη να ανατρέψουν τη σημερινή κατάσταση. Και κατά δεύτερον, ποια είναι τα σενάρια εργασίας που εξετάζουν (ή προτίθενται να εξετάσουν) προκειμένου να αλλάξουν τα πράγματα στην παραλιακή ζώνη.
Φυσικά και οι δημοτικές εκλογές θα είναι μια σκληρή πολιτική αναμέτρηση. Πίσω από αυτή όμως δεν θα πρέπει να κρυφτούν τα ουσιώδη ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει (και) η επόμενη δημοτική αρχή. Αλλά ούτε και να μασκαρευτούν πίσω από την επιλογή «ο χαβαλές φέρνει ψήφους».
Ηλίας Μπιτσάνης
