Τα προηγούμενα χρόνια "άνθισε" και στην περιοχή μας το παιχνίδι της επικοινωνίας σε βάρος της ενημέρωσης. Η συνταγή απλή και εύκολη η αντιγραφή της από την κεντρική πολιτική σκηνή. Οι πολιτικοί παράγοντες μιλούν αδιάκοπα, φέρνουν τα θέματα στα μέτρα τους, λαϊκίζουν… εκσυγχρονιστικά και επαναλαμβάνουν τα ίδια κλισέ κάθε τρεις και λίγο. Τις περισσότερες φορές δεν λένε ούτε τη… μισή αλήθεια και βρίσκουν τον τρόπο κάθε φορά να αναιρούν όσα έλεγαν προηγουμένως - αν έτσι τους βολεύει.
Σε όλο αυτό το σύστημα αρκεί η εικόνα: Η διαρκής επανάληψη των ιδίων πραγμάτων με παραπλήσιο τρόπο πιστοποιεί το "ενδιαφέρον" ακόμη και όταν αυτά που λέγονται είναι κατά τη λαϊκή… παπαρδέλες. Η μισή αλήθεια είναι ολόκληρο ψέμα, αλλά η εντύπωση είναι εκείνη που μετράει. Ο θεατρινισμός είναι και απαραίτητο στοιχείο της εικόνας. Κάποιοι είναι έτοιμοι να… κλάψουν γιατί δεν έχουν τι να κάνουν τα σκουπίδια. Την άλλη στιγμή αποκτούν "πολιτικό τσαμπουκά" και είναι έτοιμοι να συντρίψουν τους… εχθρούς τους. Συνήθως είναι και εχθροί του… ποιμνίου τους το οποίο δεσποτικώς κυβερνούν, αλλά… συμπάσχουν μαζί του. Ορισμένοι εδώ που τα λέμε έχουν γίνει "πρωταθλητές" στο είδος αυτό του homo politicous που εμφανίζεται ως προϊόν εργαστηρίων αποχαύνωσης της κοινής γνώμης. Κάποιοι άλλοι απλώς τους παρακολουθούν, ενώ ορισμένοι το καβαλικεύουν για τα καλά έτσι και ακουμπήσουν τον πισινό τους στην καρέκλα της εξουσίας. Εικόνα αθλιότητας μέρους (και πάντως όχι μικρού) του πολιτικού προσωπικού που καλείται να βγάλει τον τόπο από την κρίση και να τον οδηγήσει στο δρόμο της ανάπτυξης. Με μοναδικά μέσα φανφαρονισμούς, λεκτική κενότητα και ενίοτε θρασύτητα λόγω της ασυλίας που απολαμβάνει από το σύστημα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.
Από εκεί και ύστερα η ενημέρωση στο μηδέν… ή περί αυτό και οι ανήσυχοι πολίτες (όσοι… απέμειναν) ματαίως ζητούν το αυτονόητο: Να μιλήσουν καθαρά εκείνοι που κυβερνούν τον τόπο για τα προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες, τις λύσεις που υπάρχουν ή δεν υπάρχουν, τους παράγοντες που τα επηρεάζουν, τις προϋποθέσεις και πάει λέγοντας. Ο ορθός λόγος και το επιχείρημα που τον θεμελιώνει έχουν πάει περίπατο γιατί ανοίγουν τη σκέψη, προβληματίζουν τον άνθρωπο και τον καθιστούν επικίνδυνο για την πολιτική εξουσία. Αποτελούν εχθρούς της αποχαύνωσης και ως εκ τούτου έχουν εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερον. Μόνον ένα είδος ορθολογισμού έχει διασωθεί. Εκείνο των λογιστών της πολιτικής που φροντίζουν να σκορπούν το φόβο και την ηττοπάθεια, μετρώντας τη ζωή και την κοινωνία με ευρώ, έσοδα και έξοδα.
Καληνύχτα!
Ηλίας Μπιτσάνης
belias@internet.gr
