Ως συνήθως με ταχύτητα ακινητοποίησης του ματρακά στον πόντο για κάθε ενδεχόμενο. Παράκαμψη του φαναριού της Λεΐκων από Μπουλούκου και Αγ. Γεωργίου προς αποφυγήν ταλαιπωρίας, καθώς το μόνο που καταφέρνει η τοποθέτησή του είναι να δημιουργεί προβλήματα εκεί που δεν υπήρχαν. Στο φανάρι του ΚΤΕΛ στροφή αριστερά και παρ' ολίγον ο πρώτος τράκος με τον "πονηρό" που προσπερνά παρανόμως από δεξιά και χώνεται μπροστά σου. Στον ποδηλατόδρομο ο πατέρας με το πιτσιρίκι πισωκάπουλα στο καθισματάκι, περιμένει να βρεθεί κάποιος οδηγός που θα φιλοτιμηθεί να σταματήσει. Ακολουθεί ο πεζόδρομος στον οποίο οι πεζοί… παραφυλάνε πότε θα περάσουν, καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των οδηγών θεωρεί ότι η υπερύψωση από το δήμο έγινε χάριν παιδιάς. Τεντωμένη η προσοχή και από την Αναγνωσταρά πετάγεται δικάβαλη βέσπα, τιμόνι αριστερά να μην πέσει πάνω σου στη στροφή ή να μην πέσεις πάνω της ως… προπορευόμενης πλέον αφού χώθηκε μπροστά. Στη Φαρών και στη γωνία της με τη Μαυρομιχάλη (παρανόμως) παρκαρισμένο αυτοκίνητο κλείνει την ορατότητα και στο μισό μέτρο περνάει βολίδα νεαρός άκοπα με το ποδήλατο και χωρίς να ελέγξει το δρόμο, ευτυχώς τα φρένα έκαναν τη δουλειά τους και γλίτωσε τα… θυμαράκια. Στην Παλαιολόγου ο ηλικιωμένος που περιμένει δεξιά στη διασταύρωση σπινάρει και χώνεται αριστερά μπροστά αφού στην ευθεία είναι μονίμως (νομίμως δεν γνωρίζω) παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Από εκεί και κάτω μέχρι το συνοικισμό Νικηταρά ουδέν πρόβλημα καθώς είναι Σάββατο νωρίς το μεσημέρι, η κίνηση στους δρόμους είναι μικρή και ρυθμιζόμενη από φανάρια. Από εκεί και κάτω πεζοί για να δοκιμάσουμε για μια ακόμη φορά τα νεύρα μας στη διάβαση, καθώς ορισμένοι όχι μόνον δεν σταματούν αλλά… σπινάρουν κιόλας για να σε αποθαρρύνουν από το εγχείρημα.
Δεν πρόκειται για φανταστική ιστορία αλλά για μια από τις καθημερινές ιστορίες κυκλοφοριακής τρέλας στους δρόμους της Καλαμάτας. Ιστορίες για τις οποίες δεν ευθύνεται βεβαίως άμεσα ο δήμος αλλά η επιθετική συμπεριφορά οδηγών, ανεξαρτήτως οχήματος, αριθμού τροχών και κυβικών. Μια συμπεριφορά η οποία βάζει σε κίνδυνο ακόμη και τη δική τους ζωή καθώς με το πέρασμα του χρόνου είναι φανερό ότι γίνεται όλο και περισσότερο επιθετική και έχει σαν αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό των ατυχημάτων -ακόμη και σοβαρών πλέον- μέσα στην πόλη και μάλιστα σε συνθήκες κανονικής κυκλοφορίας και όχι τα ξημερώματα μετά από οινοπνευματοκατάνυξη.
Από την άλλη πλευρά όμως ο δήμος έχει τη δική του ευθύνη για ρυθμίσεις που κάνει (ή δεν κάνει) σχετικά με την κυκλοφορία και τη στάθμευση: Τα αυτοκίνητα (ακόμη και φορτηγά ή λεωφορεία) παρκάρουν σε όλες τις γωνίες εμποδίζοντας την ορατότητα (προσεκτικού και απρόσεκτου). Οι ρυθμίσεις για τη στάθμευση ακόμη και στην Αριστομένους είναι προβληματικές καθώς οι οδηγοί αναγκάζονται να… μπερδέψουν τις λωρίδες. Η κυκλοφορία είναι ανεξέλεγκτη όχι μόνον στην παραλιακή αλλά και στους δρόμους του Ιστορικού Κέντρου.
Οι δικαιολογίες φυσικά υπάρχουν και είναι στις αρμοδιότητες, στην απουσία υπηρεσιών και μέσων. Υπάρχουν όμως και η αδιαφορία για την καθημερινότητα, η απροθυμία για εφαρμογή ρυθμίσεων και το επιλεκτικό ενδιαφέρον για τη στάθμευση, όπου όλη η δραστηριότητα εξαντλείται στις… εισπράξεις από τις κάρτες της ελεγχόμενης. Ανθρωποι και δήμος σε μια πόλη που περνώντας τις φωτογραφίες από photoshop, θέλει να εμφανίζεται ως "ευρωπαϊκή".

Ηλίας Μπιτσάνης