Δεν είναι μόνο οι αναμνήσεις αλλά και η έκπληξη για την ομορφιά της πόλης που χάθηκε αλλά και για άγνωστες ιστορίες. Και από τις συζητήσεις, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ανακαλύπτουν μέσα από τις φωτογραφείς την περιαστική Καλαμάτα. Για την ακρίβεια το τμήμα της στις παρυφές του ορεινού όγκου που έχει αρχίσει να παραμορφώνεται τα τελευταία χρόνια από διάφορες επεμβάσεις, με μεγαλύτερη εκείνη του περιφερειακού δρόμου. Οι φωτογραφίες με τους εκδρομείς στους καταρράκτες του Νέδοντα και τη Βελανιδιά, με έμμεσο τρόπο δείχνουν στο δήμο το δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσει προκειμένου να αναδείξει τη φυσική ομορφιά του τόπου και να δημιουργήσει εναλλακτικούς τόπους και τρόπους αναψυχής.
Πρόκειται για μια υπόθεση που συζητείται από χρόνια αλλά ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε σοβαρά στο σύνολό της. Κάποια στιγμή τέθηκε το ζήτημα της δημιουργίας περιαστικού άλσους (αν δεν με απατά η μνήμη μου ήταν την περίοδο της πρώτης δημαρχοντίας του Παναγή Κουμάντου), έγιναν τα πρώτα βήματα αλλά η υπόθεση τελικά ξεχάστηκε και χάθηκε από την ατζέντα ενδιαφερόντων του δήμου. Συνέβη όμως το ακριβώς αντίθετο με την προσπάθεια για κατασκευή νέου νεκροταφείου η οποία δεν τελεσφόρησε αλλά και την κατασκευή του περιφερειακού δρόμου που πλήγωσε με τεράστιες επεμβάσεις το περιβάλλον και αλλοίωσε σημαντικά τη μορφή του.
Είχαν προηγηθεί άλλες παρεμβάσεις οι οποίες μετέτρεψαν την κοίτη του ποταμού σε ένα μεγάλο οικόπεδο πάνω στο οποίο συγκεντρώθηκαν από συνεργεία μέχρι γήπεδο. Ολα αυτά έγιναν σε μια φάση "έκτακτης ανάγκης" αλλά το προσωρινό έγινε μόνιμο. Η παρανομία είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και ο κίνδυνος ακόμη περισσότερο: Μια πλημμύρα στο Νέδοντα μπορεί να αχρηστέψει το στόλο οχημάτων του δήμου και να νεκρώσει τη λειτουργία της "μηχανής" του σε μια κρίσιμη στιγμή. Οι επισημάνσεις αυτές έχουν γίνει εδώ και χρόνια αλλά ο δήμος όχι μόνο δεν συζήτησε στα σοβαρά την υπόθεση αλλά κατά καιρούς διατυπώθηκαν ιδέες για ακόμη μεγαλύτερες παρεμβάσεις.
Η περιαστική περιοχή βορείως της Καλαμάτας είναι κρίσιμη γιατί είναι αυτή που συνδέει την πόλη με το βουνό και τη φυσική ομορφιά. Η σύνδεση δεν είναι απλώς… γεωγραφική, μπορεί να γίνει ουσιαστική εφόσον εκπονηθεί από το δήμο ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάδειξης της περιοχής και λειτουργικής ένταξης στην καθημερινότητα της πόλης. Οι πρόνοιες του γενικού πολεοδομικού σχεδίου "πρασίνιζαν" την περιοχή αλλά η υπόθεση έχει σκαλώσει και κανένας δεν γνωρίζει ποια θα είναι και η τελική κατάληξη. Ανεξαρτήτως τούτου όμως προέχουν ορισμένα πράγματα που μπορεί να γίνουν αρκεί να υιοθετηθεί η λογική του περιαστικού πράσινου από τη δημοτική αρχή. Η αποκατάσταση της κοίτης του Νέδοντα με την απαραίτητη βλάστηση στην περιοχή που θα είναι ορατή από τους επισκέπτες ως "κρανίου τόπος" είναι συνδυασμένη με τη μεταφορά των εγκαταστάσεων που έχουν αναπτυχθεί εκεί. Ενα σημαντικό στοιχείο είναι η αποκατάσταση της πρόσβασης στους καταρράκτες με τρόπο συμβατό στο περιβάλλον. Η ενίσχυση του περιαστικού άλσους και οι υποδομές αναψυχής σε αυτό είναι ζήτημα προτεραιότητας που έχει να κάνει με τον περιφερειακό από δύο πλευρές: Η μία έχει να κάνει με την προσπάθεια "ισοσκέλισης" της ζημιάς που έχει γίνει και από την άλλη με την εικόνα που παρουσιάζει η πόλη στον επισκέπτη ο οποίος θα φθάνει από ένα σημείο και ύστερα από τον περιφερειακό. Μια εικόνα ελκυστική και μια περιοχή πρόσφορη για φυσικές δραστηριότητες είναι "προίκα" για την πόλη και τους ανθρώπους της.

Ηλίας Μπιτσάνης