Το ποτάμι είναι ο προαιώνιος ζωοδότης, η πεδιάδα όμως είναι εκείνη που γονιμοποίησε τους καρπούς και έθρεψε (άμεσα ή έμμεσα) αμέτρητους αιώνες τον πληθυσμό. Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα μόνο με αυτή την ιστορία της δεν είναι συμβατή και πολύ περισσότερο με τις πραγματικές της δυνατότητες. Κανένας δεν μπορεί να αγνοήσει ότι τις δεκαετίες μετά το 1960 έγιναν πολλές επεμβάσεις που άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό και το χαρακτήρα της και τις παραγωγικές της δυνατότητες. Στην αρχή με το αεροδρόμιο και στη συνέχεια με την χωρίς σχέδιο (αρχικά) εγκατάσταση μονάδων και λειτουργιών. Ενώ οι αυτοσχέδιοι καταυλισμοί των τσιγγάνων ήρθαν να συμπληρώσουν την εικόνα της παραγωγικής αποδιοργάνωσης.
Μια περιοχή στην οποία καλλιεργήθηκαν κάθε είδους προϊόντα από δημητριακά μέχρι και βαμβάκι, σήμερα μοιάζει να έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της με ένα πλήθος προβλημάτων που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Προβλήματα που ξεκινούν από την κατάσταση και τις δυνατότητες του δικτύου άρδευσης και φθάνουν μέχρι την εγκατάλειψη της γης, καθώς οι καλλιέργειες μένουν απροστάτευτες από κάθε είδους επιδρομές.
Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία αφορά άμεσα τη ζωή στην ευρύτερη περιοχή και έχει να κάνει με την τοπική οικονομία. Είναι αδιανόητο να συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση. Οταν η ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης είναι απόλυτη προτεραιότητα, όταν "ειδικοί" και άσχετοι βλέπουν στη γεωργία έναν πυλώνα για την έξοδο από την κρίση, όταν όλοι κόπτονται υπέρ των αγροτών, κάποιοι θα πρέπει να πάρουν πρωτοβουλίες για να γίνει και πάλι ο κάμπος πραγματική πηγή ζωής. Αναζητώντας τους κάποιους θα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας ότι στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης κανένας δεν ασχολείται με τέτοια θέματα. Και ότι στην Περιφέρεια Πελοποννήσου έχουν "μαύρα μεσάνυχτα" και (εκ του αποτελέσματος) ουδείς ενδιαφέρεται για την πρωτογενή παραγωγή.
Ως εκ τούτου το βάρος αντικειμενικά πέφτει στους όμορους δήμους οι οποίοι θεσμικά εκπροσωπούν και ενδιαφέρονται για την τοπική κοινωνία. Μέχρι τώρα κοινή διαπίστωση είναι πως οι δήμοι αποφεύγουν να ασχοληθούν με πράγματα που αφορούν στην τοπική παραγωγή. Δεν διαθέτουν υποδομές και κυρίως δεν έχουν προσανατολισμό δραστηριοτήτων προς την αγροτική παραγωγή. Παραλλήλως όμως δεν έχουν άλλη επιλογή και είναι σε τελευταία ανάλυση υποχρεωμένοι από το νόμο να το κάνουν. Με τον "Καλλικράτη" στις αρμοδιότητες των δήμων είναι η σύσταση και λειτουργία Γραφείων Γεωργικής Ανάπτυξης, η μελέτη και εκτέλεση έργων τεχνικής υποδομής (μεταξύ των οποίων και αρδευτικά έργα), έρευνα και μελέτη κάθε θέματος για την ανάπτυξη της γεωργίας, η εκτίμηση και παρακολούθηση της αγροτικής παραγωγής, η παρακολούθηση της πορείας των αγροτικών προϊόντων και ο κατάλογος είναι μακρύς. Για όσους εκ των δημοτικών παραγόντων αυτά μοιάζουν με… κινέζικα, συνιστούμε μια ανάγνωση του άρθρου 94 για να αντιληφθούν τις ευθύνες που δεν έχουν αναλάβει μέχρι τώρα.
Εν κατακλείδι η πεδιάδα μπορεί και πρέπει να γίνει πηγή ζωής, οι όμοροι δήμοι οφείλουν να εκπονήσουν σχέδιο αγροτικής ανάπτυξης και να θυμηθούν ότι το ΤΕΙ… είναι στην πεδιάδα. Οι δημοτικοί παράγοντες οφείλουν να αποδείξουν ότι μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες της κοινωνίας και σε αυτό θα πρέπει να κριθούν.
Ηλίας Μπιτσάνης
