Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι το περιβάλλον Τατούλη έχει "προγράψει" το δήμαρχο Καλαμάτας γιατί απλώς "δεν πάει με τα νερά τους". Κοντράρει και διεκδικεί λόγο και ρόλο σε ό, τι αφορά την πόλη και την περιοχή, κάτι απολύτως φυσιολογικό για ένα δήμαρχο. Είτε συμφωνεί κανένας, είτε διαφωνεί με τις επιλογές δεν μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμα που έχει να επιζητεί την υλοποίησή τους. Αεροδρόμιο, απένταξη έργων, κόστος διαχείρισης σκουπιδιών, τσιγγάνοι, ασφαλώς είναι κρίσιμα ζητήματα και η σύγκρουση με την Περιφέρεια μόνο τυχαία δεν είναι. Το τελευταίο περιστατικό με την αντιπαράθεση Νίκα - Μαντά δείχνει ότι υπάρχει στρατηγική του Τατούλη κόντρα στο Νίκα, στην οποία ενσωματώνεται και τμήμα των τοπικών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Ενώ ένα άλλο συντάσσεται με το δήμαρχο είτε από επιλογή, είτε εκ των πραγμάτων από τη θέση που βρίσκεται.
Η υπόθεση ασφαλώς δεν κλείνει εδώ γιατί είναι εμφανές ότι η σύγκρουση δεν έγινε από… απροσεξία αλλά ως αποτέλεσμα επιλογών και από τις δύο πλευρές. Θα ήταν παρακινδυνευμένο να εκτιμήσουμε αυτήν τη στιγμή αν τελικά το επίδικο είναι ο ίδιος ο δήμος στην επόμενη αναμέτρηση. Ο Παναγιώτης Νίκας διανύει την τελευταία δημοτική περίοδο, δηλώνει ότι ο ίδιος θα εγγυηθεί τη συνέχεια και οι ενδιαφερόμενοι είναι πολλοί εντός και εκτός δημοτικής ομάδας. Αυτή η προοπτική ασφαλώς δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο, παράγει πολιτικά αποτελέσματα αλλά και συμπεριφορές. Από την άλλη όχθη υπάρχει συνωστισμός για το κουμάντο στη Μεσσηνία και θα ήταν αφελές να πιστεύει κανείς ότι το έχει εξασφαλίσει η αντιπεριφερειάρχης Ελένη Αλειφέρη, με Νικολάκου και Μαντά να διεκδικούν τον πρώτο λόγο και Τατούλη να παίρνει τις τελικές αποφάσεις.
Ολα αυτά ασφαλώς οδηγούν στο συμπέρασμα ότι απλώς είμαστε στην αρχή μιας διαδικασίας που θα εξελιχθεί στο φόντο μάλιστα των πολιτικών εξελίξεων στην κεντρική πολιτική σκηνή και τις βλέψεις που έχουν οι διάφοροι παράγοντες σε σχέση με αυτές. Μιας διαδικασίας η οποία είναι φανερό ότι θα επηρεάζει άμεσα τα ζητήματα που αφορούν στην πόλη. Ας μην ξεχνάμε ότι πίσω υπάρχει και η υπόθεση της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, με Καλαμάτα και Τρίπολη να διεκδικούν το θεσμό επισήμως και το ρόλο της Περιφέρειας και των περιφερειακών παραγόντων σημαντικό σε αυτή την υπόθεση.
Τα μηνύματα που στέλνει με τη στάση του ο Παν. Νίκας, είναι ότι στην τελευταία του θητεία θα ακολουθήσει μια πολιτική που δεν θα υπολογίζει το κόστος. Το ζήτημα όμως είναι αν θα αλλάξει και λογική στον τρόπο αντιμετώπισης των θεμάτων. Που έχουν να κάνουν τόσο με τις λειτουργίες του δήμου και των συλλογικών οργάνων, όσο και με παρεμβάσεις που χρονίζουν. Το ερώτημα σε αυτή την ιστορία που περικλείεται στην έννοια της λέξης "σύγκρουση" είναι αν θα συνεχίσει να λειτουργεί ο δήμος ως εκλογικό λάφυρο και με τη λογική της δικτατορίας της πλειοψηφίας ή θα αποτελέσει χώρο δημιουργικού διαλόγου των δυνάμεων της πόλης. Αλλά και αν αυτή η έννοια περιλαμβάνει πέραν του πολιτικού παιχνιδιού και ριζικές παρεμβάσεις στην πόλη που χρονίζουν και έχουν ονοματεπώνυμο: Ναυαρίνου, κυκλοφοριακό, στάθμευση, προαστιακός και πάει λέγοντας...

Ηλίας Μπιτσάνης