Μπορεί η εισαγωγή να φαντάζει απόλυτη, αλλά δεν θα χρειαστεί τίποτε περισσότερο από ορισμένες διαδρομές, οδηγώντας μόνοι τους τόσο στο εθνικό όσο και στο άλλο οδικό δίκτυο της περιοχής. Αν είναι βράδυ, τότε τα πράγματα είναι ακόμη καλύτερα, καθώς ξαφνικά θα αντιληφθούν ότι η κατάσταση είναι χαώδης και η κίνηση γίνεται από ένστικτο.
Μετά τη βροχή (ή και κατά τη διάρκειά της) σε πλείστα όσα σημεία του οδικού δικτύου δημιουργούνται λίμνες αγνώστου βάθους. Οταν πέσει το αυτοκίνητο μέσα, είναι αμφίβολο αν θα βγει, καθώς είναι κατασκευασμένο για οδόστρωμα και όχι για κολύμπι σε πισίνες. Το δε βράδυ, με κόντρα τα φώτα των "αντιπάλων" και χωρίς σήμανση, η κίνηση γίνεται στα τυφλά. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν βλέπεις την άκρη του δρόμου, ούτε και τυχόν πεζοδρόμια - αφού ο φωτισμός είναι ανύπαρκτος ακόμη και σε δρόμους σχετικά μεγάλης κυκλοφορίας, ενώ η άσφαλτος μοιάζει με καθρέφτη. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που αδιαφορούν για τους κινδύνους, οδηγούν σαν σε πίστα, προσπερνούν στα τυφλά κι εκτοξεύουν τα νερά που λιμνάζουν, τότε έχουμε μια πληρέστερη εικόνα του περιβάλλοντος στο πλαίσιο του οποίου συζητούμε για... οδική ασφάλεια.
Ως συνήθως βέβαια, την ευθύνη την έχει ο… Χατζηπετρής, καθόσον όλοι είναι αναρμόδιοι: εκείνοι που κατασκευάζουν τους δρόμους με τη μέθοδο άρπα-κόλλα, εκείνο που παραλαμβάνουν το έργο χωρίς να ελέγξουν τη λειτουργικότητά του, εκείνοι που προΐστανται πολιτικά και υπηρεσιακά και κάνουν ότι δε βλέπουν. Εδώ όμως δεν συζητούμε για δρόμους οι οποίοι "επιδιορθώθηκαν" πριν από 40 χρόνια, αλλά για δρόμους που έχουν καταβροχθίσει άφθονο χρήμα στο πρόσφατο παρελθόν. Δεν θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει ότι οι δρόμοι της περιοχής είναι... περίπλοκα τεχνικά έργα και ως εκ τούτου έχουν μεγάλο ποσοστό αστοχίας. Το πρόβλημα βρίσκεται στην πληρότητα της μελέτης, στο βαθμό συμμόρφωσης του κατασκευαστή με τις προβλέψεις της, καθώς και στη διεύθυνση του έργου από εκείνους που έχουν την ευθύνη της επίβλεψης. Είτε το πρόβλημα εντοπίζεται και στα τρία αυτά "μαζί και ταυτοχρόνως", είτε σπάει ένας από τους κρίκους της αλυσίδας αυτής, το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση είναι ένας πολύ κακός δρόμος, επικίνδυνος για οδηγούς και επιβάτες, καθώς επίσης για τους πεζούς.
Αν αυτή είναι η μία πλευρά, η άλλη είναι η αδιαφορία των αρμοδίων για την εκτέλεση των αναγκαίων έργων που θα αυξήσουν την ασφάλεια και κατά έναν τρόπο θα "μπαλώσουν" τις κακοτεχνίες. Το πρώτο έχει να κάνει με το φωτισμό των δρόμων, καθώς σε πολλά τμήματα επικρατεί απέραντο σκοτάδι. Το δεύτερο έχει να κάνει με την αναποτελεσματική και πολλές φορές ανύπαρκτη σήμανση, καθώς οι διαγραμμίσεις είτε έχουν εξαφανιστεί κάτω από τα νερά που λιμνάζουν στις άκρες των δρόμων είτε έχουν σβήσει εντελώς, και κανένας δεν έχει σκεφθεί το εκ νέου μπογιάτισμα ή άλλους τρόπους σήμανσης.
Καταλήγοντας, δεν θα πρότεινα μακρινές βόλτες στους αρμόδιους: Δεν θα χρειαστεί να πάνε πιο πέρα από το Νοσοκομείο ή τη Μεσσήνη - και θα ήταν ενδιαφέρον να περάσουν από τη Νέα Είσοδο. Οταν το επιχειρήσουν νύχτα με βροχή (δεν χρειάζεται και… κατακλυσμός) τότε μπορούν να μας ενημερώσουν για τα συμπεράσματα που έβγαλαν. Αλλά και για τις ενέργειες τις οποίες προγραμματίζουν... προκειμένου να αποκατασταθούν στοιχειώδεις συνθήκες κυκλοφορίας με μια ορισμένη ασφάλεια.
Ηλίας Μπιτσάνης
