Παρασκευή, 31 Οκτωβρίου 2014 14:31

Ιστορίες κυκλοφοριακής τρέλας

Γράφτηκε από τον

Ιστορίες κυκλοφοριακής τρέλας

Εχοντας πολλαπλή γειτονία με τους Ταξιάρχες, καθημερινά είμαστε μάρτυρες του απόλυτου κυκλοφοριακού χάους που επικρατεί μια ανάσα από την πόλη. Και δεν είναι η μόνη περιοχή βεβαίως.

Το ίδιο συμβαίνει περιμετρικά του κέντρου και σε επαφή με τη ζώνη ελεγχόμενης στάθμευσης. Αλλωστε αυτή είναι η μόνη που αστυνομεύεται από το δήμο για λόγους οι οποίοι πλειστάκις έχουν αναφερθεί. Κατά βάση γιατί είναι περιοχή τροφοδότησης του δημοτικού ταμείου με τέλη στάθμευσης και πρόστιμα.
Η περιοχή που προαναφέρθηκε συγκεντρώνει μια σειρά από χαρακτηριστικά που εξηγούν την κυκλοφοριακή πίεση: Γειτονιά πολυκατοικιών και ως εκ τούτου πλήθος αυτοκινήτων "αυτοχθόνων" που αφήνουν μικρά περιθώρια για "επισκέπτες". Γειτονία με το κέντρο και αναζήτηση θέσης για (δωρεάν) στάθμευση με κάθε τρόπο. Γειτονιά με έντονη και πολυειδή επαγγελματική δραστηριότητα που συγκεντρώνει πελάτες από διάφορες περιοχές της πόλης. Οι απόπειρες προσέγγισης βεβαίως είναι πολύ περισσότερες ακόμη και από αυτό που φαίνεται, με αποτέλεσμα το πρόβλημα να μεταφέρεται όλο και μακρύτερα. Οποιος έρχεται από μακριά και χρησιμοποιεί αυτοκίνητο, αν αργήσει λίγο θα πρέπει να κάψει κάτι λίτρα βενζίνης ή να φθάσει και… πέραν της Ακρίτα για να έχει το κεφάλι του ήσυχο (ο ποδαρόδρομος άλλωστε κάνει καλό).
Πιθανολογώ ότι στους περισσότερους από τους δημοτικούς συμβούλους η κατάσταση είναι γνωστή. Η αντιμετώπιση με τα σημερινά δεδομένα φαντάζει στο χώρο του απίθανου και οποιαδήποτε διευθέτηση δεν μπορεί παρά να γίνει στο πλαίσιο μιας συνολικής λύσης, αν υπάρξει αυτή κάποτε. Η εκτενής αναφορά έχει να κάνει με την εμμονή της δημοτικής αρχής για ανατροπή της κυκλοφοριακής ρύθμισης και δημιουργία δρόμου διπλής κατεύθυνσης από Αριστομένους μέχρι Φαρών.
Η επιλογή αυτή δεν υποστηρίζεται ουσιαστικά από κάποια μελέτη του κυκλοφοριακού, αλλά στηρίζεται στις επιθυμίες κάποιων ομάδων πίεσης που θεωρούν ότι η κυκλοφορία πρέπει να είναι προσαρμοσμένη στις δικές τους επιθυμίες επειδή κατέχουν επαγγελματικό αυτοκίνητο. Το γεγονός ότι υιοθετήθηκε από τους δημοτικούς παράγοντες παρά τα εμφανή προβλήματα που δημιουργεί, δεν μπορεί παρά να δημιουργεί απογοήτευση για τον τρόπο που γίνεται η διαχείριση σοβαρών υποθέσεων της πόλης. Η αποδιοργάνωση της  Βασιλέως Γεωργίου και η μετατόπιση του προβλήματος σε διπλανούς δρόμους είναι μια από τις όψεις της υπόθεσης. Πολύ σοβαρή όμως γιατί αλλάζει ριζικά το χαρακτήρα της "γειτονιάς" που ευτυχώς υπάρχει ακόμη, μετατρέποντας μια περιοχή κατοικίας σε… Κηφισίας (και μάλιστα χωρίς παράδρομους).
Από την άλλη πλευρά ακυρώνει κάθε σκέψη για πεζοδρόμηση της Αριστομένους μέχρι τη Βασ. Γεωργίου και αποτελεί μέρος μιας παγκόσμιας κυκλοφοριακής πρωτοτυπίας: Ο δήμος αντί να πάρει μέτρα που θα δυσκολέψουν την κυκλοφορία στο κέντρο της πόλης, σπρώχνει σε αυτό όλη την κίνηση του περιφερειακού αυτοκινητόδρομου. Για παράδειγμα από την Αρτέμιδος τα αυτοκίνητα κινούνται προς τη Νέδοντος και μετά την Αριστομένους, στρίβουν και βγαίνουν για Μάνη από τη Βασ. Γεωργίου. Και βεβαίως μπορεί να περιγράψει κάποιος διάφορες διαδρομές που προδιαγράφουν τι θα γίνει αν προχωρήσει στην πράξη η ρύθμιση αυτή. Με την υπενθύμιση ότι το πολλαπλό έμφραγμα της Αριστομένους θα περιλαμβάνει και την μετακίνηση της κυκλοφορίας από την Αριστοδήμου προς την Αριστομένους, αφού στη συμβολή του δρόμου με την Βασ. Γεωργίου θα κλείσει η νησίδα και θα υπάρχει υποχρεωτική στροφή προς την Αριστομένους. Στα σοβαρά θα υπογράψουν τέτοια ρύθμιση μηχανικοί;

Ηλίας Μπιτσάνης