Οι διαρροές για τα μέτρα του σφαγιαστικού "πακέτου" που δεν έχουν οριστικοποιηθεί καθώς υπάρχει η απαίτηση για ακόμη πιο βαθύ μαχαίρι στις δημόσιες δαπάνες, αλλά και οι προβλέψεις νέων περικοπών στον προϋπολογισμό του νέου έτους, δημιουργούν εφιαλτικό τοπίο για την αυτοδιοίκηση. Η πιθανότητα της χρεοκοπίας έρχεται όλο και πιο κοντά, απλώς δεν έχει συνειδητοποιηθεί καθώς η συζήτηση στη δημόσια σφαίρα επικεντρώνεται σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα που αφορούν τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων.
Οι παραπέρα περικοπές των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες και πολλοί δήμοι σύντομα θα αναγκαστούν να κηρύξουν εσωτερική πτώχευση κατά το πρότυπο κάποιων στην Ιταλία, σταματώντας τις πληρωμές του προσωπικού. Ετσι και αλλιώς σε πολλούς ήδη έχουν κηρύξει στάση πληρωμών προς τους ιδιώτες, άλλοι δυσκολεύονται ακόμη και να κινήσουν τα οχήματα, ενώ όλοι ομολογούν ότι οι οικονομικές αντοχές τους κρατούν μόνον για λίγους μήνες. Τα κοινωνικά προγράμματα κινούνται επί ξυρού ακμής, την τελευταία στιγμή περισώθηκαν οι θέσεις στους παιδικούς σταθμούς και οι περικοπές θα δημιουργήσουν καινούργια προβλήματα. Ο πολιτισμός οδηγείται στο απόσπασμα καθώς στη λογική της λιτότητας οι περικοπές αρχίζουν από εκεί με θύματα την καλλιτεχνική εκπαίδευση και δημιουργία.
Την ίδια ώρα οι πολίτες αδυνατούν ή και αρνούνται να πληρώσουν τις οφειλές τους στους δήμους. Τα βάρη πλέον είναι δυσβάσταχτα, η ανεργία καλπάζει, η απλήρωτη εργασία ανθεί, η φορολογία λεηλατεί και το τελευταίο που σκέφτεται ο πολίτης είναι να πληρώσει το δήμο. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι φθάνουν στη σημείο να μην πληρώνουν ούτε το λογαριασμό της ΔΕΗ είναι ενδεικτικό και των απωλειών που υπάρχουν πλέον. Οι οφειλές βεβαιώνονται και… παστώνονται στα γραφεία των δήμων αποφάσεις και έγγραφα. Οσο για εκείνες των προηγουμένων ετών, οι εισπράξεις ποσοστιαία κινούνται λίγο πάνω από το μηδέν. Πράγμα που σημαίνει ότι εκ των πραγμάτων θα χρειαστεί να τις… ξεχάσουν οι δήμοι στους προϋπολογισμούς τους.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων τα ταμεία των δήμων αδειάζουν και στην ημερήσια διάταξη έρχονται τα πλέον σκληρά μέτρα που έχουν ήδη τεθεί στο τραπέζι: Απολύσεις, αυξήσεις και επέκταση τελών σε νέους τομείς δημοτικής δραστηριότητας, ιδιωτικοποιήσεις κρίσιμων υπηρεσιών. Εξελίξεις οι οποίες επιδεινώνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση στην κοινωνία που ήδη "βράζει" σε μια πορεία πρωτοφανούς φτωχοποίησης και ανθρωπιστικής κρίσης που αγκαλιάζει όλο και περισσότερα στρώματα. Προσπάθεια εφαρμογής αυτών των μέτρων από τους δήμους θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε σύγκρουση με τους δημότες.
Το ερώτημα λοιπόν είναι τι κάνουν οι δήμοι. Πριν από καιρό έριξαν μια τουφεκιά και στη συνέχεια αποσύρθηκαν δείχνοντας να ξεχνούν ότι οι λόγοι για τους οποίους έγιναν οι κινητοποιήσεις όχι μόνον δεν έχουν αρθεί, αλλά η κατάσταση βαίνει προς ραγδαία επιδείνωση. Τα… κοκαλάκια του ΕΣΠΑ που μοιράζουν οι Περιφέρειες δεν είναι δυνατόν να αναστρέψουν την κατάσταση και αποτελούν τη βιτρίνα της δημοτικής δραστηριότητας πίσω από την οποία κρύβεται η οδυνηρή πραγματικότητα. Ασφαλώς και οι δήμοι οφείλουν να αξιοποιήσουν και το τελευταίο ευρώ κοινοτικών προγραμμάτων και πρέπει να τα "τρέξουν" με τον καλύτερο τρόπο.
Αν μείνουν όμως σε αυτά, σε λίγο καιρό κάποιοι δήμαρχοι ίσως τρέχουν να κρυφτούν από εργαζόμενους και πιστωτές, αφού τα ταμεία θα αδειάσουν. Τώρα που παίρνονται οι αποφάσεις θα έπρεπε να κινητοποιηθούν απαιτώντας αλλαγή πορείας στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης. Γιατί κακά τα ψέματα, αν δεν αλλάξει αυτή η πορεία οι δήμοι και η χώρα θα βουλιάζουν όλο και περισσότερο, τα λουκέτα θα γενικευτούν και η κοινωνική έκρηξη θα είναι ανεξέλεγκτη. Τα "ισοδύναμα" μέτρα καταλήγουν πάντα στο εξής… ένα: Περικοπές στις δαπάνες του Δημοσίου μέχρις εξαφανίσεως. Πολλοί που δεν το πίστευαν αρχίζουν να το συνειδητοποιούν σήμερα, πριν ακόμη προσδιοριστούν τα μέτρα.
Η αυτοδιοίκηση, με όση αξιοπιστία της έχει απομείνει από τη μεταχείριση της οποίας έτυχε από πλείστους όσους αιρετούς τα προηγούμενα χρόνια, οφείλει να συγκροτήσει μέτωπο αντίστασης στην πορεία διάλυσης του θεσμού και της χώρας.
