Εχει ενδιαφέρον να δούμε τι γράφαμε στο σημείωμα της στήλης πριν από λίγες ημέρες (29 Οκτωβρίου) και ποιες ήταν οι εξελίξεις λίγες ημέρες αργότερα όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ της εφημερίδας (4 Νοεμβρίου).
1. Γράφαμε τότε: «Ορισμένα πράγματα μπορούν να σωθούν και οι κάθε είδους αρμόδιοι δεν κάνουν τίποτε για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Αντιθέτως μπορούμε να ισχυριστούμε ότι πολλές φορές κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει οριοθέτηση για να μην συγκρουστούν με τους καταπατητές. Για να δοκιμάσουν να οριοθετήσουν για παράδειγμα τον Πάμισο ή τον Αρι αποβάλλοντας τους καταπατητές και τότε θα δούμε τι πανηγύρι έχει να γίνει. Χωρίς την προϋπόθεση αυτή όμως δεν μπορείς να κάνεις μελέτη αντιπλημμυρικών έργων και πολύ περισσότερο δεν μπορείς να κάνεις επεμβάσεις ανάδειξης των ποταμών, αφού πρώτα πρέπει να προσδιορίσεις τι είναι δημόσιο και τι ιδιωτικό».
Και στη συνέχεια το ρεπορτάζ αναφέρει: «Για να εγκριθεί η περιβαλλοντική μελέτη για τον καθαρισμό του Παμίσου, προϋπολογισμού 1 εκ. ευρώ, πρέπει να οριοθετηθεί η κοίτη του ποταμού σε όλο το μήκος του.
Αυτός είναι ο απαράβατος όρος που έχει θέσει η Διεύθυνση ΠΕΧΩ της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, προκειμένου να εγκρίνει τη μελέτη, που εκκρεμεί από το Σεπτέμβριο του 2013. Λόγω της μη οριοθέτησης και της μη έγκρισης της μελέτης, καθυστερεί η υλοποίηση ενός σημαντικού αντιπλημμυρικού έργου στη Μεσσηνία, που έχει χρηματοδότηση από τα πυρόπληκτα, από το Ταμείο Μολυβιάτη. Η περιοχή της Μεσσήνης και όχι μόνο θα ζήσει έναν ακόμα χειμώνα αγωνίας και ανησυχίας, με την ελπίδα οι βροχές να είναι όσο το δυνατόν πιο ήπιες και μικρής διάρκειας, προκειμένου να γλιτώσει από καταστροφική πλημμύρα».
2. Γράφαμε τότε: «Το θέμα με τους υδάτινους αποδέκτες είναι τεράστιο, έχει πάρα πολλές πλευρές και δεν εξαντλείται στα όρια ενός σημειώματος. Αλλωστε πολλές φορές και μάλιστα… εκτός εποχής έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε διάφορα ζητήματα. Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορεί να χωνέψει κανένας. Ενα από αυτά είναι η υπόθεση του Νέδοντα και των κινδύνων οι οποίοι έχουν και εντοπισθεί και μελετηθεί. Οι κάθε είδους αρμόδιοι θα έπρεπε να τρέμουν στην ιδέα ότι θα σκάσει το σύννεφο πάνω από τη λεκάνη απορροής του ποταμού στον Ταΰγετο. Τότε οι εικόνες καταστροφής που παρέλασαν την προηγούμενη εβδομάδα από τα μέσα ενημέρωσης θα είναι ασήμαντες μπροστά σε αυτές οι οποίες μπορούν να προξενηθούν αν τα ορμητικά νερά δεν βρουν διέξοδο, τινάξουν το τσιμεντένιο σκέπασμα του ποταμού και εισβάλλουν στην πόλη. Τότε δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία για την ολιγωρία, την ασυνεννοησία, τις ελλείψεις του θεσμικού πλαισίου και τη γραφειοκρατία που καθυστερεί ακόμη και τα ελάχιστα που θα μπορούσαν να γίνουν».
Και στη συνέχεια το ρεπορτάζ αναφέρει: «Την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων για το σκεπασμένο τμήμα του Νέδοντα με τα υποστυλώματα (μπροστά από το Δημαρχείο) και για τη γέφυρα της Ιατροπούλου, περιμένει ο Δήμος Καλαμάτας για να κινήσει τις διαδικασίες υλοποίησης των έργων, που θα συμβάλουν στην ενίσχυση της αντιπλημμυρικής προστασίας της πόλης.
Αυτό επισημάνθηκε κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του ΣΤΟ (Συντονιστικού Τοπικού Οργάνου) Καλαμάτας για την αντιμετώπιση πλημμυρών και χιονοπτώσεων, ενόψει του χειμώνα».
Εχουμε λοιπόν την απόλυτη επιβεβαίωση ότι στο περίμενε υπάρχουν δύο πολύ σημαντικά έργα αντιπλημμυρικής προστασίας γιατί από τη μια μεριά δεν έχει γίνει η οριοθέτηση και από την άλλη δεν έχει εγκριθεί η περιβαλλοντική μελέτη. Βεβαίως δεν πρόκειται για χθεσινή υπόθεση αλλά για εκκρεμότητες που σέρνονται εδώ και χρόνια. Οι αρμόδιοι, όπως φαίνεται, έχουν έτοιμες τις δικαιολογίες. Αυτές όμως μας περισσεύουν γιατί αντιπλημμυρική προστασία προσφέρουν μόνον τα ενδεδειγμένα έργα. Και όπως όλα δείχνουν, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Ας ελπίσουμε ότι ο χειμώνας δεν θα είναι τόσο κακός όσο προβλέπουν ορισμένοι μετεωρολόγοι και οιωνοσκόποι. Και ένα ερώτημα: Αν γίνει η ζημιά, ποιος θα έχει την ευθύνη;
Ηλίας Μπιτσάνης
