Περί χωροταξίας και αεροδρομίων το σημείωμα της προηγούμενης Κυριακής, για το εκλογικό σύστημα ένα κείμενο την επόμενη ημέρα. Και οι εξελίξεις μέσα στην εβδομάδα ήρθαν να επιβεβαιώσουν πλήρως τις εκτιμήσεις μας. Η τυχοδιωκτική πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία της Περιφέρειας είχε ως αποτέλεσμα να γίνουν μπάχαλο τα κόμματα, με πρώτο μεγάλο θύμα ασφαλώς το ΠΑΣΟΚ αλλά και τον υπουργό Υποδομών Δ. Ρέππα. Ο οποίος εν μέσω καταιγισμού μέτρων που έχουν προκαλέσει την οργή των πολιτών ιδιαίτερα για θέματα που είναι στην αρμοδιότητά του, εμφανίζεται να κάνει τοπικιστικό παιχνίδι για να είναι αρεστός στην εκλογική του πελατεία. Μάλλον δεν υπολόγισε ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που οι υπουργοί ήταν στο απυρόβλητο και βρέθηκε εκτεθειμένος όταν πήγε να "αδειάσει" τη βουλευτή Ν. Γιαννακοπούλου. Ανάλογη και η κατάσταση στη Νέα Δημοκρατία όπου ο γραμματέας του κόμματος Ανδρ. Λυκουρέντζος που μαζεύει… σταυρουλάκια στην Αρκαδία πανηγυρίζει για την υιοθέτηση της δικής του ιδέας και η ΝΟΔΕ Μεσσηνίας καταγγέλλει "μικροκομματικές επιδιώξεις Αρκάδων πολιτικών". Ενώ τα πυρά παίρνουν και τον Δ. Δράκο ο οποίος ψήφισε τη σχετική απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, προκαλώντας ερωτηματικά για τη σκοπιμότητα αν και το είχε υποσχεθεί προεκλογικά.
Γράφαμε στο σημείωμα της Δευτέρας ότι το εκλογικό σύστημα χρειάζεται επειγόντως αλλαγή με 3 στοιχεία: Λίστα, εκλογή στην περιφέρεια και απλή αναλογική. Τα όσα μεσολάβησαν δικαιώνουν απολύτως την άποψη αυτή όσον αφορά τα δύο πρώτα σκέλη της. Γιατί σε αυτή την περίπτωση τα κόμματα θα υποχρεώνονταν να εκφράζουν περιφερειακή πολιτική, ενώ η λίστα και η εκλογή στην περιφέρεια θα απελευθέρωναν τους βουλευτές από τις δουλειές με ομάδες συμφερόντων και το άθλημα της… σταυροθηρίας, στο όνομα της οποίας πάνε στον Καιάδα σχεδιασμοί, αρχές και ενίοτε η… λογική.
Είναι πέρα για πέρα σαφές ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα παιχνίδι εντυπώσεων από την πλευρά των πολιτικών και έχει μπει σε λειτουργία ένα σύστημα πιέσεων από τοπικούς παράγοντες οι οποίοι έχουν πιστέψει ότι αυτό που χρειάζεται για την αναπτυξιακή απογείωση είναι ένα… αεροδρόμιο. Τα πράγματα είναι απλά: Η απόσταση Καλαμάτας-Τρίπολης με την ολοκλήρωση του αυτοκινητοδρόμου είναι 35 λεπτά και Καλαμάτας/Τρίπολης-Σπάρτης 40 λεπτά. Ας λογαριάσει ο καθένας πόσος είναι ο χρόνος μετακίνησης εντός του ιδίου νομού και θα αντιληφθεί ότι το πρόβλημα δεν είναι το αεροδρόμιο αλλά το άθλιο πολλές φορές εσωτερικό οδικό δίκτυο. Κάτι που ισχύει στο πολλαπλάσιο όσο μεγαλώνει η απόσταση του προορισμού από το δίκτυο του αυτοκινητοδρόμου, όπως είναι η Αργολίδα ή και η νοτιοανατολική Λακωνία. Και στην μεν Αργολίδα έχουν σταματήσει τις συζητήσεις περί αεροδρομίου παρά το γεγονός ότι αποτελεί παλαιά ιστορία και υπάρχει διαθέσιμος χώρος. Προφανώς κάποιοι δεν θέλουν το αεροδρόμιο γιατί είναι… ενοχλητικό για τις επενδύσεις που έχουν κάνει. Στη Λακωνία όμως, όλο και κάποιοι επαναφέρουν το ζήτημα του αεροδρομίου ενώ πολλοί τάζουν ότι θα το κάνουν την… επόμενη φορά που θα περνάει από το χέρι τους.
Ολα αυτά είναι αντιληπτό ότι βρίσκονται σε σύγκρουση με την κοινή λογική, τον ορθολογικό σχεδιασμό και την βέλτιστη αξιοποίηση των πόρων. Και οι πόροι δεν είναι μόνον οικονομικοί που είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Πόροι είναι και οι υποδομές που κινδυνεύουν να απαξιωθούν στο όνομα του "ανταγωνισμού" επειδή κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν συμφέρουσα τη λύση του αεροδρομίου της Τρίπολης και να αφήσουν να ρημάξει αυτό της Καλαμάτας.
Το πολιτικό σύστημα νοσεί και οι "υπηρέτες" του είναι εθισμένοι στις πρακτικές του τοπικισμού, του παπατζηλικιού, του κατόπιν ενεργειών μου και τελικά του ευτελισμού βασικών αρχών πολιτικής ηθικής, οικονομικού και επιστημονικού σχεδιασμού. Ζητούνται επειγόντως αλλαγές, το καράβι έχει πέσει σε ξέρα και μπάζει από παντού νερά. Αν κάτι δεν αλλάξει σύντομα θα βρεθεί στο βυθό.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr
