Ο γαλλογερμανικός ευρωπαϊκός άξονας δεν διαταράσσεται και αυτό προϊδεάζει ότι τα επόμενα χρόνια θα γίνει προσπάθεια ενίσχυσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι δυνάμεις του απομονωτισμού που εκφράζονται με ακροδεξιά ή ακροαριστερή ρητορεία παρότι νικήθηκαν στη Γαλλία, έδειξαν ότι είναι σε ανοδική πορεία και υπογραμμίζουν ότι αν η Ε.Ε. δεν αλλάξει θα διαλυθεί. Η επιστροφή στα εθνικά κράτη φαντάζει ως λύση στα μάτια μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών που θεωρεί μήτρα γέννησης των προβλημάτων την ανοιχτή οικονομία και κοινωνία.

Από τον ψηφοφόρο του Τραμπ στις ΗΠΑ μέχρι αυτόν της Λεπέν και του Μελανσόν στη Γαλλία υπάρχει ένα κοινό νήμα που τους ενώνει, αυτό της βεβαιότητας ότι ο οικονομικός και κοινωνικός αποκλεισμός που βιώνουν, οφείλεται στην παγκοσμιοποίηση. Τα σύγχρονα οικονομικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται όμως με σύνορα και εύκολες ρητορείες. Στην Ελλάδα, όπου ανοίξαμε πρώτοι αυτό τον κύκλο του εθνολαϊκιστικού αντισυστημισμού στην Ευρώπη, το έχουμε ήδη πληρώσει και το έχουμε καταλάβει αρκετά καλά. Τα  επόμενα χρόνια αν δεν υπάρξουν πρωτοβουλίες, πολιτικές και γεγονότα που να οδηγήσουν στην ευρεία κατανόηση και αντιμετώπιση των προβλημάτων, θα ζήσουμε νέο κύκλο συγκρούσεων και αστάθειας σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Η χώρα μας έχει την ευκαιρία στο παράθυρο σταθερότητας που ανοίγεται να ενδυναμωθεί και να προετοιμαστεί για πιθανές μελλοντικές καταιγίδες. Στο νέο κόσμο δεν υπάρχουν βεβαιότητες, παρά μόνο ευκαιρίες και κίνδυνοι. Η σωστή πρόβλεψη και επιλογή είναι στο χέρι όλων μας.