Οι εσωκομματικές διαδικασίες κάθε κόμματος είναι μια απολύτως δικιά του υπόθεση.

Μπορεί έτσι να τις δημοσιοποιεί ή να τις κρατά κρυφές. Να συνεδριάζει δημόσια με τις κάμερες ανοικτές και τους δημοσιογράφους παρόντες ή να προτιμά τις κλειστές συγκεντρώσεις μεταξύ συγγενών και... φίλων. Η επιλογή της διαδικασίας που ακολουθείται δείχνει και το πώς αντιλαμβάνεται τη διαφάνεια το κάθε κόμμα, αλλά και πώς έχει στο μυαλό του τη δημοκρατική διαδικασία. Αυτός που φοβάται το φως κάτι θέλει να κρύψει ή να αποσιωπήσει. Οι ανοιχτές διαδικασίες είναι μια δημοκρατική κατάκτηση των κομμάτων. Οι κλειστές πόρτες και οι μυστικές συνεδριάσεις δεν έχουν θέση στο σύγχρονο δημοκρατικό κόσμο.

Είναι  φανερό ότι κάποιοι έχουν θέμα με τις ανοιχτές διαδικασίες. Το καταπληκτικό είναι ότι πρόκειται για αυτούς που παρίσταναν επί σειρά ετών τους υπέρμαχους της διαφάνειας και της δημοκρατικής διαδικασίας. Υποκρισία και κοροϊδία. Τα ψέματα έχουν πλέον τελειώσει, έχουν αποκαλυφτεί σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια τα πάντα. Με κρυφές διαδικασίες και εκλογές μεταξύ συγγενών και φίλων δεν δομούνται πολιτικές κυριαρχίες. Το μυστικά και τα ψέματα αργά ή γρήγορα αποκαλύπτονται. Στη σημερινή εποχή δεν μπορούν να αναβιώσουν ολοκληρωτικές μέθοδοι του παρελθόντος, όχι τουλάχιστον σε κόμματα εξουσίας. Ολο αυτό το κρυφτούλι απλώς αποδεικνύει το πόσο τραγικά ελλειμματικοί είναι κάποιοι που παρίσταναν τους... δημοκράτες.