Ούτε θυμάμαι πόσα τηλέφωνα έχω δεχτεί από αναγνώστες που μην ξέροντας τι να κάνουν, καλούν στην "Ε" για να περιγράψουν την κατάσταση.

Μια εικόνα που δημιουργεί ανασφάλεια σε χιλιάδες πολίτες που χρειάζονται ιατρική περίθαλψη και σε πολύ περισσότερους που αναρωτιούνται τι θα γίνει μόλις την χρειαστούν και οι ίδιοι. Τη φράση κλισέ "η υγεία πάνω από όλα" την χρησιμοποιούμε όλοι στην καθημερινότητά μας, ακόμη και στις ευχές μας προς άλλους. Είναι όμως έτσι; Γιατί συσσωρεύονται τόσα πολλά προβλήματα; Είναι σε προτεραιότητα ο τομέας της υγείας; Στην πράξη φαίνεται πως όχι στο βαθμό που πρέπει.

Δεν λέει κανείς πως δεν υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα για την εύρυθμη λειτουργία της υγείας στη χώρα, ούτε πως δεν υπάρχουν υπαρκτά οικονομικά -και όχι μόνο- προβλήματα για τη στελέχωση των ιατρικών κέντρων και την προμήθεια φαρμάκων στην αγορά. Μόνο που στον συγκεκριμένο τομέα το οποιοδήποτε πρόβλημα και η καθυστέρηση αντιμετώπισής του έχει να κάνει με ανθρώπινες ζωές.

Υπάρχει μεν γενική κινητοποίηση, ενώ και οι Μεσσήνιοι βουλευτές έχουν αντιδράσει, όμως εδώ ζητούνται όσο το δυνατόν πιο άμεσες λύσεις. Αυτά τα θέματα πρέπει να αντιμετωπίζονται ταχύτατα, πολύ πιο γρήγορα από οτιδήποτε άλλο. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη, πολιτισμό και ποιότητα ζωής και την ίδια ώρα να ταλαιπωρείται άδικα και σε κάποιες περιπτώσεις να πεθαίνει κόσμος από έλλειψη γιατρών και φαρμάκων.

Και για να μπαίνουν σε μια σειρά οι προτεραιότητες, οι εξαγγελίες "προόδου και ανάπτυξης" περνούν σε δεύτερη μοίρα, την ώρα που ανεχόμαστε να επικρατεί αυτή η κατάσταση σε τόσο ανθρώπινα θέματα. Δεν νομίζω ότι αποτελώ μέρος μειονότητας όσον αφορά τις παραπάνω απόψεις, αλλά ένα κομμάτι της πλειονότητας, γι’ αυτό και οι αρμόδιοι πρέπει να θυμούνται πως κρίνονται πολύ αυστηρά όσον αφορά τα όσα κάνουν και όσα δεν κάνουν σε αυτό το θέμα.

Νίκος Τσουμπράκος