Ο διαγωνισμός για την κατάθεση ιδεών ανάπλασης του παραλιακού μετώπου της Καλαμάτας είναι κάτι που άργησε πάρα πολλά χρόνια. Το να δώσει ο Δήμος Καλαμάτας 45.000 ευρώ -όσο δηλαδή κοστίζει ένα από τα πανηγυράκια που στήνονται κάθε τόσο στην πλατεία- είναι πολύ λίγο και γίνεται πολύ αργά. Είναι προφανές ότι με τον συγκεκριμένο διαγωνισμό επιχειρείται να κερδηθεί χρόνος και να δοθεί η εντύπωση ότι κάτι μεγάλο και σπουδαίο ετοιμάζεται για την αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου.

Η επιλογή της ιδέας είναι το πρώτο βήμα για να φτάσουμε σε συνολική ανάπλαση, όμως χρειάζεται να γίνουν πολλά και δυσκολότερα βήματα. Το να περάσεις δηλαδή από την ιδέα στην πράξη χρειάζονται μελέτες, εξασφάλιση χρηματοδότησης και βέβαια εκτέλεση του έργου. Αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας ότι για να περάσουμε από την ιδέα στην πράξη θα χρειαστούν αρκετά χρόνια -αν μάλιστα συνυπολογιστεί και ο ρυθμός εκτέλεσης των έργων του δήμου, αυτό μπορεί να είναι και αιώνας. Για να το πούμε με μαθηματικούς όρους, όταν για 100 μέτρα πλακόστρωσης στη Ναυαρίνου χρειάζονται 3 χρόνια, για παρεμβάσεις σε 6 χιλιόμετρα πόσα χρόνια θα χρειαστούν;

Το παραλιακό μέτωπο της Καλαμάτας είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της πόλης και χρειάζεται μια διαφορετική αντιμετώπιση. Οι μικροπαρεμβάσεις και τα μερεμέτια δεν αρκούν. Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και χρειάζονται πλέον άλματα, προκειμένου να αξιοποιηθούν ευκαιρίες και χρηματοδοτικά εργαλεία. Είναι φανερό ότι οι δημοτικοί παράγοντες φοβούνται να αγγίξουν το συγκεκριμένο ζήτημα, γι’ αυτό και προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο χωρίς να κάνουν τίποτα. Η καταγραφή ιδεών είναι αναγκαίο βήμα, αλλά χρειάζονται διαφορετικοί ρυθμοί υλοποίησης των παρεμβάσεων. Το βασικότερο, χρειάζεται αποφασιστικότητα στην εφαρμογή πολιτικών που θα καταστήσουν το παραλιακό μέτωπο βιτρίνα της Καλαμάτας και της ευρύτερης περιοχής. Το να γυρίζουν γύρω-γύρω από τα ίδια χωρίς να κάνουν τίποτα είναι επιζήμιο για τους πολίτες, τους επαγγελματίες και το εισόδημα συνολικά της περιοχής.